Owoce zatrutego drzewa. Tom 2 recenzja

Po bardzo przyjemnej lekturze pierwszej części sięgnęłam po tom drugi, by poznać dalsze losy Kingi, która nie miała jak dotąd łatwego życia. Powieść wzbudziła we mnie ogromne zainteresowanie, gdyż jest tajemnicza, przejmująca, a bolesne emocje nie chciały odpuścić nawet po zakończeniu czytania.

Kraków stał się o wiele bardziej przyjemniejszym miastem dla głównej bohaterki za sprawą przyjaźni z krewną Amelią, niż Warszawa i mieszkająca w niej Maria Burgiewicz. Jednak dziewczyna utrzymuje listowny kontakt z wujem oraz kuzynem Zbyszkiem, który namawia ją, by wyjechała do Francji.

Dlaczego siostra jej matki tak bardzo jej nienawidzi? Czy prawda zaskoczy dziewczynę? Czy łączy ją coś z kuzynem? Czy wyjazd do obcego kraju będzie dobrym posunięciem i przyniesie jej upragnione szczęście oraz spokój?

Nie ukrywam, iż wciągnęła mnie ta bardzo ciekawa powieść historyczna, która wiernie oddaje tamte czasy, ma niezwykły klimat i powoduje, że z zapartym tchem śledzę poczynania Kingi, zastanawiając się, kiedy opuści ją rodzinna klątwa, która wydaje się ciążyć nad nią jak i jej matką.

Przeszłość jaką odkrywa ta Polka jest dla niej niezmiernie bolesna, wstrząsająca i szokująca. Dzięki tej wiedzy dziewczyna już wie dlaczego niektórzy byli dla niej aż tak nieprzychylni. Dlatego za wszelką cenę robi wszystko, by nie popełnić błędów rodzicielki. Jednak czy na prawdziwą miłość jest jakieś lekarstwo i warto od niej uciekać?

To był naprawdę przyjemnie spędzony czas, gdy lektura napisana tak świetnym stylem, była w moich rękach. Nie było chwili bym czuła się znużona i chciała odłożyć książkę na później.

Genialne postaci wykreowane zostały iście po mistrzowsku. Charyzmatyczni, różnorodni i przede wszystkim naturalni bohaterowie przypadli mi do gustu. Nawet i ci, którzy są tu tymi złymi charakterami. Plastyczne, treściwe opisy nie zanudzają i nie powodują zwolnienie czytania. Akcja fabuły nie jest zbyt dynamiczna. Wszystko toczy się powolnym, leniwym rytmem i tylko czasem niespodziewanie przyśpiesza.

Lubię sięgnąć po obyczajowe historie opisujące sagę rodzinną, gdyż dzięki takiej lekturze ładuję baterie i relaksuję się. Polecam.