Felicja znaczy szczęście recenzja

Uwielbiam zaczytywać się książkami przeznaczonymi głównie dla młodzieży i nie wiem jak ja mogłam do tej pory nie znać autorki oraz jej powieści. Zafascynowana okładką, która urzeka swą naturalnością jak i ciekawy opis, sięgnęłam po lekturę.

Dwoje młodych ludzi, znających się jeszcze od czasów piaskownicy, wraca do rodzinnych domów w czasie wakacyjnej przerwy. W czasie dzieciństwa byli sobie bliscy, ale ich przyjaźń niestety podupadała wraz z mijającymi latami. Wybuchowa, dosyć przewrażliwiona dziewczyna najpierw działała a później myślała, dlatego to głównie z jej winy dochodziło do wielu kłótni i nieporozumień. Jedno niefortunne zdarzenie spowodowało, że oboje otoczyli się grubym murem i znienawidzili się. Ich ponowne spotkanie dało im szansę na zakopanie topory wojennego.

Dlaczego znajomość bohaterów była taka burzliwa? Czy wkroczenie w dorosłość Felicji i Szymon przyczyni się do ich pojednania? Czy ponowna przyjaźń między nimi jest jeszcze możliwa, a może iskrzenie, gdy przebywają w swoim towarzystwie, znaczy iż łączy ich głębsze uczucie, które skrywają?

Ta ciepła i pełna emocji historia, wkradła się do mego serca i tam już pozostała. Powieść czytała się dosłownie sama.
Zapisane stronice śmigały mi przed oczyma w zawrotnym tempie, za sprawą cudownego i lekkiego stylu autorki. Wykreowany przez nią świat jak i postacie są tacy rzeczywiści i normalni.

Bardzo mocno odbierałam wrażenia i intensywne emocje, przez które nie mogłam aż spać. Jeszcze przez kilka dni rozpamiętywałam zaczytywaną treść, która była idealna pod każdym względem dopieszczona i dynamiczna. Zwroty akcji nie pozwoliły się nudzić, a zabawne i pełne ciętych ripost dialogi uprzyjemniły mi czas jaki spędziłam z książką.

Dla mnie była to niezapomniana uczta dla zmysłów i jestem pewna, że i wam spodoba się ta pozycja. Postaci urzekają swym charakterem i odmiennością. Podziwiałam zaangażowanie Szymona i jego upór w dążeniu do celu. Nie jeden na jego miejscu już dawno dałby sobie spokój z taką dziewczyną, ale nie on. Fela raczej mnie wkurzała i nie raz miałam ochotę nią potrząsnąć i wykrzyczeć, by przestała szaleć. Cóż, ja polecam!