Dziwny przypadek psa nocną porą recenzja

Wydawca „Dziwnego przypadku psa nocną porą” reklamuje książkę jako kryminał. I faktycznie mamy niewyjaśnioną śmierć, najprawdopodobniej morderstwo i zagadkę, którą trzeba rozwikłać. Jednak forma powieści kryminalnej jest tylko przykrywką pod którą Mark Haddon chce nam pokazać świat chorego chłopca.
Christopcher jest nastolatkiem. Ma 15 lat. Świetnie zna się na matematyce. Jego umiejętności są fenomenalne. Ale ten talent ma swoją cenę. Chłopak cierpi na Zespół Aspergera – chorobę będącą zaburzeniem rozwoju mieszczącym się w spektrum autyzmu. Nastolatek nie radzi sobie z kontaktami międzyludzkimi. I nie chodzi tu tylko o obcych. Nawet relacje z najbliższymi są dla niego problemem. Pewnego dnia Christopher znajduje zwłoki psa sąsiadki. Przyczyna zgonu zwierzęcia intryguje go tak bardzo, że postanawia wcielić się w rolę detektywa i odnaleźć mordercę. Bohater prowadzi narracje w pierwszej osobie. Dzieli się z czytelnikami swoimi przemyśleniami i obawami. Czasami w książce pojawiają się rysunki jego autorstwa. Ludzie i świat zewnętrzny tak bardzo go przerażają. W trakcie śledztwa nastolatek przełamuje swoje ograniczenia i odkrywa tajemnice o wiele straszniejsze niż początkowo mogłoby się wydawać. Ale w końcu, kto zrozumie dorosłych i ich zachowania...
Powieść Marka Haddona bardzo mnie poruszyła i w jakiś sposób zasmuciła. Byłam nią zainteresowania głównie z przyczyn osobistych. W mojej rodzinie również mamy dziecko z Aspergerem. 8-letniego chłopca. Mam wrażenie, że dzięki tej pozycji rozumiem go troszeczkę lepiej. Tę książkę powinny przeczytać przede wszystkim panie nauczycielki, które zupełnie sobie z jego choroba nie mogą poradzić...
Polecam wszystkim bez wyjątku!