Coś pożyczonego recenzja

Ostatnio nabrałam ochotę na babskie czytadełko z lekką fabułą, żeby troszeczkę się odstresować. Wiele przychylnych opinii słyszałam o książkach Emily Giffin, więc postanowiłam że na którąś z nich się skuszę. Padło na „Coś pożyczonego” w Empiku nabyłam egzemplarz w formie kieszonkowej.

W pierwszym momencie miałam mieszane uczucia, opis z tyłu książki brzmiał zniechęcająco, jednak stwierdziłam że nie będę się nastawiać. Zanim zabrałam się za lekturę, przygotowałam sobie pyszną kawkę, ułożyłam się wygodnie na kanapie i przepadłam, trwałam tak ładnych kilka godzin aż zastał mnie środek nocy. Nie spodziewałam się, że „Coś pożyczonego” tak mnie wciągnie, Giffin bez wątpienia ma ciekawy styl pisania. Przez nawet ułamek sekundy fabuła mnie nie nużyła.

„Coś pożyczonego” przedstawia historię Rachel, trzydziestoletniej prawniczki, mieszkanki Manhattanu, która „uwikłała” się w romans z narzeczonym jej najlepszej przyjaciółki Darcy. Bohaterka zmaga się z ogromnymi wyrzutami sumienia i jest rozdarta między miłością a przyjaźnią. Powiem szczerze, że w trakcie czytania kibicowałam Rachel. Jest przedstawiona jako kobieta uczuciowo nie spełniona, zmagająca się z kompleksami, żyjąca w cieniu swojej najlepszej przyjaciółki, gorąco życzyłam bohaterce aby w końcu jej się ułożyło.

Książka mimo, że należy do gatunku tych lekkich i przyjemnych, zmusza do refleksji. Porusza temat miłości, przyjaźni i zdrady. Zachęcam do lektury.