Nagie serca recenzja

Czy wakacyjny romans może pozostać tylko romansem i tylko wakacyjnym jeśli w grę wchodzą głębokie uczucia?

Beyah po śmierci matki jest zmuszona przeprowadzić się do ojca, którego zupełnie nie zna. Początkowo planuje zacisnąć zęby i odliczać dni do rozpoczęcia nowego rozdziału w życiu - studiów. Lecz nagle ktoś pojawia się na horyzoncie i nie będzie łatwo o nim zapomnieć.

Beyah ostatecznie stanie przed wyborem, który może zaważyć na jej przyszłości. Pójdzie za głosem rozsądku, serca, czy może wybrnie z tego w jeszcze inny sposób?

•••

"Nagie serca" to pierwsza i jedyna książka Colleen Hoover jaką przeczytałam. Nazwisko tej autorki jest obsypane różami niemalże na każdym profilu społecznościowym związanym z książkami. Kiedy więc otrzymałam w prezencie jej książkę byłam bardzo ciekawa, czy i mi aż tak przypadnie do gustu.
Cóż... z pewnością rozumiem skąd tyle fanów jej twórczości. Autorka naprawdę fajnie prowadzi akcję, łatwo też zatopić się w historii. Nie brakuje romantycznych momentów, górnolotnych słów i ciekawych wątków. Daje możliwość wywołania emocji, ale nie u każdego czytelnika.

Niestety, nie jest to po prostu mój typ książki. Główna bohaterka, choć bardzo się stara, to sprawia wrażenie bezbarwnej i może nie pustej, lecz na pewno w jakiś sposób wybrakowanej. Nie sposób było się do niej przywiązać, a ciężko było ją polubić. Nie poczułam szczególnej sympatii do żadnego bohatera, lecz mimo to książka była miłą rozrywką na jeden czy dwa wieczory. Wątpię jednak by na dłużej zagościła w mojej pamięci. Jest raczej pozycją do zapomnienia.

Jeśli ktoś lubi klasyczne młodzieżowe romanse, z niewymagającą fabułą, romantycznymi momentami i przewidywalnym ciągiem zdarzeń to myślę że jak najbardziej ta książka (i jak się domyślam reszta twórczości Colleen Hoover) przypadnie mu do gustu.
Jeśli jednak oczekujesz czegoś mocniejszego, głębszego, bardziej angażującego, to nie poleciłabym tej pozycji. Ale jest to oczywiście tylko i wyłącznie subiektywna opinia. Może po prostu zła książka w złym czasie lub jestem już za stara na młodzieżową literaturę.