Królowa Południa recenzja

Kobiety u Arturo Pereza-Reverte zajmują szczególne miejsce. Najczęściej są to czarne charaktery, których należy się strzec. Zwodzą mężczyzn, są silne i wyjątkowe.

I mają niesamowity charakter. Famme fatale w katalońskim wydaniu to postać, której nie można przeoczyć.

Książki Arturo Pereza-Reverte są mi bardzo dobrze znane. Przeczytałam wszystkie, które ukazały się nakładem polskich wydawnictw. Tym razem sięgnęłam po „Królową Południa”. Powieść wreszcie została opublikowana nie tylko w wydaniu kieszonkowym. Czerwona okładka, z której spogląda na nas tajemnicza kobieta stanowi zapowiedź ciekawej przygody. Jak zawsze u tego katalońskiego pisarza.

Tam, gdzie panuje narkotykowa mafia, bezwzględność i śmierć, nie ma ani chwili wytchnienia. Pierwsze zdanie powieści „Zadzwonił telefon i zrozumiała, że ją zabiją” nie pozostawia złudzeń. Od razu wciąga czytelnika w wir akcji. Mimo tego, że wiele się dzieje, mamy też czas na to, by poznać myśli głównej bohaterki – Teresy Mendozy. Ot, zwykła dziewczyna przeciętnego przemytnika. Ale nagle ma miejsce „Sytuacja”. Trzeba chwycić zimnego colta i uciekać. Wymienić tajemniczy notes za własne życie i uciekać, uciekać, uciekać. Całe życie uciekać?

Portret kobiety jest odmalowany z wielką pieczołowitością. Po wydarzeniach w rodzinnym Sinoloa, Teresa nie może już być taka sama. Jej osobowość ewoluuje. Jak sama myśli, tak naprawdę niczego nie chciała. Nie chciała być legendarną Królową Południa, jedynie odpowiadała na to, co się działo. Podążała swoją drogą, ale jakby nie była sobą. Pojawiały się w niej dwie kobiety, obserwowała siebie z daleka i wykorzystywała szanse, jakie w jej ręce wkładał los. Nigdy jednak  nie można czuć się bezpiecznie. Przeszłość zawsze wraca i było to nieuniknione. I wreszcie igraszki losu. Śmiech zza grobu.

Teresa Mendoza to wyjątkowa kobieta, z którą warto się spotkać na łamach powieści Arturo Pereza-Reverte. Książka jak zawsze dopracowana w każdym szczególe. Praca pisarza za każdym razem robi na mnie tak samo wielkie wrażenie. W „Królowej Południa” zdecydowanie najciekawiej przedstawił postać kobiety. Koniecznie trzeba przeczytać to Corrido o Teresie Mendozie.