Powrót do Nesbero recenzja

Ryann budzi się w klinice, a wszystko to o czym śniła, ulatnia się. Powrót do rzeczywistości okazuje się jednak niełatwy, kiedy rodzice ewidentnie coś przed nią ukrywają. Wydarzenia, które rozgrywały się w jej śnie, były jednak bardzo realistyczne, a fakt ten potwierdzają tajemniczy przybysze, którzy nazywają ją swoją księżniczką.

Dziewczyna wybudzona ze śpiączki nie może długo nacieszyć się normalnością. Przybysze z Nesbero potrzebują jej pomocy w ocaleniu rodu, a Ryann jako jego księżniczka od razu wyrusza im na pomoc. W ten sposób wszystkie wspomnienia do niej wracają, tajemnice rodziców stają się nieistotne, a dziewczyna znów bierze udział w niezapomnianej przygodzie.

W "Powrót do Nesbero" Ryann jest już w innym miejscu niż w pierwszej części. Dowiaduje się ostatecznej prawdy od ludzi z nią związanych, przyjmuje tę prawdę i działa na rzecz swojej rodziny i rodu. Jest bardziej świadoma samej siebie i miejsca, z którego pochodzi.

Drugi tom jest płynnym przejściem i spójną kontynuacją pierwszego, a nawet na samym początku czytelnik otrzymuje rozwinięcie i wyjaśnienie zakończenia z pierwszego tomu, przez co staje się ono mniej zaskakujące. Przez takie krótkie wyjaśnienie sprawy związane z bohaterką i jej lawirowaniem między snem a rzeczywistością nabierają sensu.
Pod względem technicznym książka nadal jest napisana lekkim i prostym językiem, opisy są długie i ciekawe, dialogi realistyczne a akcja stale się rozwija. Narrację poprowadzi Ryann oraz jeszcze jeden ciekawy bohater.

Wojna wybuchnie między rodami zamieszkującymi Nes­be­ro, zaginieni znów pojawią się wśród żywych, ci, którzy stracili pamięć, odzyskają ją, a zło wciąż będzie próbowało zwyciężyć. W tym wszystkim czytelnik znajdzie sporą dawkę fantastyki, a nawet odrobinę romansu.

Historia jest prosta, z jednym głównym wątkiem, który autorka cały czas rozwija. Jest lekka, przez co bardzo dobrze mi się ją czytało i miło spędziłam z nią czas. Książka, którą można przeczytać ekspresowo, bez konieczności głębszych analiz, co zdecydowanie przemawia na plus i nie ujmuje tej historii niczego.