Handlarz śmiercią recenzja

I nie będzie to nic odkrywczego, co napiszę. Ale zapałałam miłością do tej duńskiej pisarki kryminałów już od pierwszych stron. Nic na to poradzę, że czyta mi się skandynawskie kryminały- po prostu- f e n o m e n a l n i e i nigdy nie czuję przesytu. Zawsze chcę więcej, więcej i więcej. Zachłanność na zbrodnię nie zna granic. Z każdym kolejnym spotkaniem apetyt rośnie. Wiem na pewno, że sięgnę po kolejne części o nieustraszonej Louise Rick i jej przyjaciółce Camilli Lind. Tak udane spotkanie wróży tylko miłą “przyjaźń literacką” z tą pisarką.
Powie ktoś, że przecież nie ma się czym ekscytować, bo schemat zawsze jest taki sam. Jest zbrodnia i jak zwykle jest jakiś funkcjonariusz prawa, który błądzi między zeznaniami świadków oraz jakiś pismak, bo przecież ktoś zbrodnie nagłaśniać musi. I co z tego? Skoro tak niesamowitą frajdę sprawia czytelnikowi odkrywanie nowych okoliczności, które nadają zupełnie odmiennego biegu sprawie. Skoro zagadka trzyma odbiorcę w napięciu do samego końca. Skoro mimo tego, że pomysły na zbrodnię bywają wtórne i tak wciągamy się w fabułę i nie spoczniemy dopóki ostatnia strona nie będzie już za nami. Tak właśnie jest z ‘ Handlarzem śmiercią”. Mimo historii, która nie jest innowacyjna książkę pożera się, chłonie z wypiekami na twarzy. Dobrze, że będą kolejne części, bo nie ukrywam, że zżera mnie ciekawość.

A wszystko to za sprawą morderstw, narkotyków i żmudnych śledztw. To dzięki sprawcy tych haniebnych czynów, który ciągle jest na wolności oraz jego sprytowi wpadamy w bagno razem z bohaterami i prawdę powiedziawszy nie jest łatwo się z niego wydobyć. Nawet wzorowa asystentka wydziału kryminalnego Louise Rick z trudem radzi sobie ze śledztwem. A wścibska dziennikarka Camilla Lind, która na odległość wietrzy sensację, sama wpada w sidła tej brudnej sprawy. Chorobliwy perfekcjonizm, chęć bycia najlepszą sprawia, że niejeden pomyśli o niej jak o hienie cmentarnej wywlekającej na światło dzienne nieliczoną liczbę brudów z cudzego życia. Czy uda się im dociec prawdy? Zachęcam do lektury, przekonajcie się na własnej skórze co grozi nam, kiedy wpychamy nos w nie swoje sprawy.
I bez żalu stwierdzam, że tak jak w innych powieściach skandynawskich tło społeczne jest szeroko zakrojone, wątek kryminalno- sensacyjny dopracowany w najmniejszych szczegółach nie zdradza przed czasem całego rozwiązania, a realne przedstawienie bohaterów z ich wadami i zaletami (mimo fikcyjnej fabuły) nadaje prawdziwości całej historii, a mocne zakończenie wieńczy z sukcesem odbiór całej książki.

Jeśli podobały Ci się kryminały Anne Holt- norweskiej królowej kryminałów, to duński odpowiednik we wcieleniu Sary Baedel także zyska Twoją sympatię. Odrobina sensacji, spraw codziennych, zwykłych ludzi i ich problemów oraz trudnych wyborów są nieodzownymi elementami przyjemnej lektury. Zatem krótko i zwięźle konkluduję: polecam!