Bez śladu recenzja

Przeczytałam tę książkę do końca, aby się przekonać, czy mam rację typując przestępców - czasami tak mam i nie mogę tego zwalczyć... Poza tym na okładce pojawiły się słowa zachwytów autorstwa Joanny Chmielewskiej, co uznałam za wystarczającą rekomendację.

Historia dziewczyny, która traci bliskich i po dwudziestu pięciu latach nadal szuka rozwiązania zagadki wciąga, ale tylko do pewnego momentu. Po emisji reportażu w jej życiu zaczynają się dziać dziwne rzeczy - ktoś bardzo chce, żeby uznać ją za niepoczytalną. Kobieta ma wspierającego ją w rozwiązaniu zagadki męża i to on odkrywa, co się wydarzyło w przeszłości.

Powieść napisana wprawnie. Napięcie, co będzie dalej - jest. Nowe, zaskakujące zwroty akcji też są, a jednak dosyć szybko okazuje się, że jestem w stanie przewidzieć, kto maczał palce w tej okrutnej historii. I jak często bywa w tego typu powieściach, ludzie, których znamy jako tzw. porządnych i prawych obywateli okazują się, że są w stanie zabić. Namiętności wszelkiego rodzaju są motorem działań i czasami przerażają, zwłaszcza gdy sobie uświadomimy, że tak łatwo im ulec.