Skradziona dama recenzja

Publikacja wydana pod imprintem LeTra, pod tytułem „Skradziona dama” to wyjątkowa historia, która przenosi Czytelnika do niesamowicie ważnych wydarzeń, które dzieją się na przestrzeni dwóch przedziałów czasowych.

W pierwszym wątku powieści odwiedzamy mistrza Leonarda da Vinci (1472 r.) w jego pracowni oraz równolegle spotykamy się z Belliną Sardi, która od najmłodszych lat służy w domu rodziny Gherardinich. Drugą ramą czasową jest rok 1939, Paryż, okres II Wojny Światowej – kiedy to we Francji trwają przygotowania do wywiezienia najcenniejszych dzieł sztuki z Luwru, które mogłyby trafić w niepowołane ręce wojsk niemieckich. Wśród najznamienitszych arcydzieł, mamy tutaj: Mona Lisę da Vinci, Wenus z Milo, Niewolnicy Michała Anioła, zabytki starożytnego Egiptu, Grecji i Rzymu, portrety królewskie i wiele, wiele więcej. Pieczę nad spisem inwentarzowym dzieł sztuki sprawuje archiwistka Lucie i maszynistka Anne.

Cofając się w czasie do XV wieku mamy okazję, prześledzić proces twórczy Leonarda da Vinci, podczas malowania portretu Lisy Gherardini. Artysta zostaje wezwany na dwór Francesco del Giocondo, który jest świeżo poślubionym mężem Lisy oraz popularnym handlarzem jedwabiu. Bellina zostaje wysłana wraz ze swoją panią do domu Francesco, aby służyć małżeństwu. Szybko jednak okazuje się, że zwykła służąca musi nie tylko usługiwać bogatemu handlarzowi ale także szpiegować przeciwko niemu. Bowiem we Florencji trwa wojna pomiędzy zwolennikami Medyceuszy a ich przeciwnikami – tzw. frateschi. Sytuacja pomiędzy dwoma wrogimi stronami, z dnia na dzień zaostrza się i dzieli społeczeństwo. Bellina staje przed trudną decyzją, czy bronić swojej pani, czy donosić na rodzinę Giocondo. Temu wszystkiemu przygląda się Leonardo da Vinci, który podróżuje po świecie i wykonuje kolejne zlecenia na obrazy, freski, malowidła – jednocześnie odwlekając w czasie, ukończenie słynnego portretu „Mona Lisy” i uciekając przed trwającą we Włoszech wojną domową.




Anne wraz z pracownikami Luwru rozpoczyna niebezpieczną ucieczkę przed nazistami. Początkowo udaje im się przewieźć dzieła sztuki w bezpieczne miejsce, jednak szybko okazuje się, że Niemcy „drepczą im po piętach”. Rozpoczyna się zacięta walka i gonitwa, a ceną jest tutaj bezpieczeństwo wybitych arcydzieł m.in.: obraz „Mona Lisy”, która zostaje oznaczona jako najcenniejsza z posiadanych dzieł i pilnie strzeżona przez dyrektora muzeum. W kolejnych rozdziałach czytamy: o sposobach przeciwdziałania przeciwko grabieży dzieł sztuki, o powstaniu francuskiego ruchu oporu, czyli maquisards oraz o sporządzaniu inwentarza broni, którą wkrótce będą musieli użyć przeciwko Niemcom.

Dialog pomiędzy bohaterami płynnie się przeplata. Cała historia wciąga i pochłania czytelnika. Dodatkowo na końcu książki, autorka powieści Laura Morelli opisuje, co skłoniło ją do napisania opowiadania. Dowiadujemy się również, że niektóre wątki zaczerpnięte zostały z dziennika Lucie, która faktycznie była w tamtym okresie pracownikiem Luwru i w swoim pamiętniku opisywała drogę jaką przebyły dzieła sztuki, jak je ukrywali przed kradzieżą i z jakimi zmartwieniami musiała się ona mierzyć podczas wojny. Publikacja dostępna jest także, jako ebook. Polecam!