Wielkie sekrety arcydzieł sztuki recenzja

Co widzicie, kiedy patrzycie na obraz? Przyglądacie mu się intensywnie, czy może tylko „rzucacie okiem” i idziecie dalej? Obrazy, podobnie jak książki, można czytać. A często zdarza się tak, że ich autorzy kodują w nich – czasem świadomie lub nie – różnego rodzaju wiadomości.

Część z tych sekretów odkrywają przed nami autorzy książki „Wielkie sekrety arcydzieł sztuki”. Przyznaję, że podchodziłam do tej pozycji z wielkim zainteresowaniem i jeszcze większymi nadziejami. Od razu przyznam, że nie jestem znawcą sztuk plastycznych, jednak te podstawowe „wielkie arcydzieła” znam i kojarzę. I ta książka jest idealnie napisana właśnie dla takich osób.

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego na obrazie Mehoffera ktoś przykleił wielką ważkę lub kto tak naprawdę krzyczy na obrazie Muncha, to Joanna Łenyk-Barszcz i Przemysław Barszcz udzielą Wam odpowiedzi na te pytania. A zrobią to w bardzo prosty, przejrzysty i jasny sposób – na styl luźnego wykładu. Poczujecie się tak, jakbyście siedzieli w galerii i nagle ktoś by się do Was przysiadł i zaczął opowiadać.

W książce znalazło się również miejsce dla mniej znanych dzieł, a przynajmniej ja spotkałam się z nimi po raz pierwszy. Mowa tu choćby o obrazie Botticellego „Pallas Atena i centaur” czy „Po bitwie pod Grunwaldem” Alfonsa Muchy. Jest nawet rozdział poświęcony przedmiotom, których nie ma lub które są zakopane głęboko pod ziemię. Jeśli jesteście ciekawi, dlaczego nikt nie prowadzi badań nad mauzoleum pierwszego cesarza Chin albo chcecie wiedzieć, gdzie szukać tronu Karola Wielkiego, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę.

Były obrazy, których sekrety ciekawiły mnie bardziej, głównie te związane z historią, sytuacją społeczno-obyczajową danej epoki. I mimo tego że z fizyką i matematyką nigdy nie było mi po drodze i nigdy nie zapamiętam terminu naukowego zjawiska, jakie van Gogh umieścił na obrazie „Gwieździsta noc”, to będę potrafiła je w swoich słowach opisać i będę wiedziała, na czym ono polega.

To czego nie można pominąć przy mówieniu o tej książce, to jej piękna szata graficzna. Kiedy czytałam, bałam się, że będę musiała szukać gdzieś w sieci tych obrazów, o których jest mowa. Tymczasem one wszystkie znajdują się na miejscu. Jest sporo zdjęć czy reprodukcji czarno-białych, jednak te dzieła, których dotyczą rozdziały umieszczone są na dodatkowych zdjęciach w kolorze, co bardzo ułatwia odbiór tekstów pisanego i ikonograficznego.

Mam ogromną nadzieję, że nie jest to pierwsza i ostatnia książka, a jedynie wstęp do większej serii. Jestem pewna, że istnieje jeszcze mnóstwo sekretów, które autorzy mogliby przed Nami odkryć.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Fronda.