Księga cmentarna recenzja

"Oto opuszczona kaplica pogrzebowa, żelazna brama zamknięta na kłódkę, bluszcz pnący się po ścianach wieżyczki, małe drzewko wyrastające z rynny na wysokości dachu."

Księga Cmentarna to książka opowiadająca historię Nikta Owensa, który jako małe dziecko w noc zabójstwa jego rodziny trafił na cmentarz. Od tamtego czasu chłopiec żyje wśród duchów, którzy się nim opiekują, są jego przyjaciółmi i nauczycielami. Niestety nie może żyć wśród normalnych ludzi, gdyż zabójca nadal na niego czyha.

To moje drugie spotkanie z twórczością Neila Gaimana i przyznam, że po raz kolejny jestem zachwycona. Autor wprowadza czytelnika w niezwykły świat cmentarny, gdzie nie jest upiornie, a wręcz przeciwnie, przyjaźnie. Stare małżeństwo duchów bierze pod opiekę żywe dziecko, które przyszło znikąd. Nik może sobie chodzić w miejsca, gdzie nikt inny nie może tego robić, do tego mimo, że nadal płynie w nim krew to dla zwykłych ludzi jest niemal niewidzialny.

W każdym kolejnym rozdziale autor przedstawia nam chłopca w innym wieku. Razem z nim poznajemy nowe osoby jak i duchy. Dzięki temu zapominamy na chwilę, że w świecie poza cmentarzem nadal szuka Nika zabójca jego rodziny. Poza tym pan Gaiman świetnie żongluje konwencjami. Jest wśród nich mój ulubiony czyli danse macabre. Taniec śmierci, który pokazuje, że nie ważne czy jesteśmy biedny, bogaci, starzy, młodzi, chorzy czy zdrowi to wszyscy jesteśmy równi wobec śmierci. Tutaj Makabrel to wielkie święto żywych i umarłych, który łączy ich na tą jedną noc.

Księga Cmentarna to świetna opowieść w stylu grozy. Autor bardzo umiejętnie balansuje na krawędzi dwóch światów, co nie każdemu pisarzowi się udaje. Książkę ta idealnie nadawałaby się na kolejny film animowany Tima Burtona.

"Poznasz miłość,
tańca krztynę,
znajdziesz skarb
i swoje imię."