Martwa cisza recenzja

Już dziś czwarty tom klimatycznej sagi historycznej Elżbiety Gizeli Erban „Kochankowie burzy” trafia w nasze ręce. Jej wydanie raduje oczy, ale nie mogę doczekać się efektu, gdy wszystkie jedenaście tomów stanie obok siebie. To będzie pełen zachwyt!

Nad Makowem wiszą czarne chmury nie tylko wynikające z różnic, ale i podobieństw charakterów Niny i Aleksa zakłócających spokojną i zgodną egzystencję. Ich miłość bywa równie namiętna, jak upór zacięty, a pamiętliwość Aleksa nie ustępuje grymaśnej naturze Niny. Prawdziwa sinusoida emocji. Jednak to przede wszystkim sytuacja, w której znalazła się Polska i związane z nią ryzyko powstania, wydającego się z góry skazanego na porażkę przesłaniają sielankę młodego małżeństwa i to na jego tle najczęściej dochodzi do wybuchów.

Czy można się jednak dziwić, że młoda mężatka drży i buntuje się przeciwko zaangażowaniu męża w tę powstańczą farsę cechującą się nieporadną organizacją, sprzecznymi rozkazami i ogólnym chaosem? A z drugiej strony, choć Aleks szaleje z niepokoju o zdrowie ciężarnej żony czy honor pozwoliłby mu postąpić inaczej?

Klimat tej części przepełniony jest nerwowym wyczekiwaniem, a to, co ma nadejść nie zwiastuje niczego dobrego. Czy Nina bez powodu przypisuje znaczenie niepokojącym zdarzeniom? Czy jej złe przeczucia wynikają jedynie z obaw o życie ukochanego? A może to Paula mści się zza grobu?

To prawdziwa cisza przed burzą, „Martwa cisza”.

Mimo niepokojącej atmosfery cudownie było znaleźć się ponownie w świecie tak obrazowo malowanych przez autorkę bali, polowań i salonowych intryg. Och jak chętnie zasiadłabym wraz z Klonowieckimi do suto zastawionego stołu, by raczyć się pieczonym indykiem z nadzieniem z kasztanów, a na deser skosztować smażonych fiołków czy jabłuszek krymskich w syropie. A już to jak autorka wplata prawdziwe wydarzenia i postaci w fabułę, jak wiernie oddaje klimat drugiej połowy XIX wieku i zachodzące wówczas zmiany niezmiennie mnie zachwyca.

Obawiam się, co przyniesie kolejny tom jednocześnie nie mogąc się doczekać aż trafi w moje ręce!