Dni naszego życia - część 1 recenzja

Przeszłość często jest dla nas bardzo bolesna i przykra, ale to właśnie ona sprawia, że jesteśmy tym, kim jesteśmy. Czasem żyjemy dzięki wspomnieniom o chwilach, które niestety już nie wrócą, a były one Dniami naszego życia.
O tym, jak żywe potrafią być wspomnienia po blisko 50 latach przekona się młoda dziewczyna, która w jeden z gorszych dni w swoim życiu, kiedy świat staje, a praca dla  której się poświęcała jej nie docenia i zostaje zwolniona poznaje pewnego samotnego schorowanego osiemdziesięciolatka, który opowiadać jej będzie całe swoje życie. Wspomnienia pełne są cierpienia przez brutalną stratę wszystkich bliskich osób i tęsknoty za czasami i momentami, które niestety nie powrócą. Dowiemy się o odizolowaniu z synem, który nie chce mieć z ojcem nic wspólnego, ale znajdziemy też tutaj wspomnienia pełne domowego ciepła, miłości szacunku, przyjaźni mimo przeciwności losu oraz bezwarunkowego oddania bliskim. Czy młoda osoba, słuchając o tak wielu tragediach w życiu starszego mężczyzny wyciągnie wnioski i sama zacznie cieszyć się życiem i nie przejmować się opinią innych osób, czy uda się jej odnowić kontakty z matką i nawiązać z nią nić porozumienia.
To, co zostaje nam po przeczytaniu tej książki to myśl o tym, że każdy dzień powinniśmy wykorzystać maksymalnie, bo życie jest na tyle nieprzewidywalne, że nigdy nie mamy pewności co przyniesie jutro. Bardzo dużo jest tutaj prawd moralnych i rozmyślań o życiu ciut za wiele, ale nie przeszkadza to absolutnie w pochłonięciu tej książki w ekspresowym tempie. Wiele razy musiałam odłożyć tę książkę i pomyśleć lub ochłonąć, bo przyznam szczerze, że była to dla mnie bardzo trudna i emocjonująca lektura. Każdą stratę i tragedię niemalże opłakiwałam razem z bohaterami książki, ale też razem z nimi się śmiałam, gdy wyruszyli w podróż śladami życia Pana Piotra. Polecam gorąco tą pozycje do przeczytania, lecz jednocześnie przestrzegam, że wasze życie nie będzie już nigdy takie samo po jej przeczytaniu, bo moje zmieniło się o 180 stopni. Bardzo dziękuję, że takie książki powstają, bo otwierają oczy na cierpienie innych i na to, by żyć w pełni i cieszyć się z każdej drobnej chwili