Audrey Hepburn w blasku sławy recenzja

Kiedy słyszę nazwisko Audrey Hepburn, to mam przed oczami słynną scenę ze „Śniadania u Tiffany’ego”.

„Audrey Hepburn w blasku sławy” to już czwarta książka z serii „Wyjątkowe kobiety” i w moim odczuciu najlepsza, zarówno pod względem opowiadanej historii, jak i emocji, jakich mi dostarczyła. Patrząc na uśmiechniętą twarz aktorki w filmach i na zdjęciach nie spodziewałam się, że w jej życiu było tyle walki i cierpienia. Bo choć ciężką pracą osiągnęła olbrzymi sukces zawodowy stając się jedną z najbardziej wielbionych gwiazd ówczesnego kina i występując u boku największych amantów, to jej życie osobiste usłane było cierniami, nie płatkami róż.

Już jako dziecko zaznała głodu w okresie drugiej wojny światowej i odrzucenia ze strony ojca, który opuścił ją we wczesnym dzieciństwie i nie szukał z nią kontaktu. Te doświadczenia wywarły piętno na całym jej życiu rzutując na jej samoocenę i relacje z mężczyznami. Wojna zniszczyła jej marzenia o staniu się primabaleriną, ale nieoczekiwanie jej kariera poszybowała w kierunku filmu, gdzie szybko zdobyła sławę.

Sama pochodząc z rozbitej rodziny pragnęła założyć własną, marząc o dzieciach i domu na wsi. Niestety podobnie jak związki z mężczyznami, tak i starania o dziecko przyniosły jej masę cierpień.

Czy była szczęśliwa? Z pewnością były takie momenty, szczególnie gdy po wielu niepowodzeniach doczekała narodzin upragnionych dzieci. Jednak jej życie osobiste przyniosło więcej smutku niż radości.

To opowieść o kobiecie, która znakomicie potrafiła grać gwiazdę wielkiego formatu, zachwycać elegancją, wdziękiem i młodzieńczą świeżością. Profesjonalistce, która zawsze wywiązywała się z filmowych zobowiązań dając z siebie wszystko. To też opowieść o kobiecie, której mimo wielu osobistych niepowodzeń i cierpień nie zabrakło siły, by walczyć o siebie, swoje szczęście i to, co miało dla niej największą wartość – rodzinę, nie sławę. To bardzo intymna historia i czasami wręcz czułam, że zbyt wiele szczegółów zostało odsłoniętych, ale dzięki temu okazała się ona tak autentyczna i poruszająca.