Cień pamięci recenzja

Pamięć. Cenna rzecz, od czasu do czasu lubi płatać nam figle. Nieraz jesteśmy źli z tego powodu. Co w takim razie ma powiedzieć osoba chora na Alzheimera? To moment, w którym żadne słowa ani gesty nie oddadzą tego uczucia. Uczucia cienia nakładającego się na pamięć.

Annabelle, bohaterkę powieści, poznajemy zaraz na początku książki. Miała niegroźny wypadek na polnej drodze, którą zmierzała do kościoła. Czekając na pomoc czytała list swego niedawno zmarłego męża. Nie był skierowany do niej, a do córki Lily. Ojciec wyjaśnia w nim, że matka, mimo tak młodego wieku, zachorowała na Alzheimera. Tłumaczy, że choroba trwa od lat i zawsze starał się dbać o kochaną żonę, ułatwić jej życie. Nie dopuścić do tego, by ktoś się dowiedział. Teraz to ona, Lily, musi przejąć jego rolę. Ale Annabelle mnie list i córka nigdy go nie zobaczy.

Jedyne co Lily może zobaczyć, to dziwne zachowanie matki. Oczywiście, tłumaczy to głębokim bólem po utracie ojca. Ale to dziwne, że matka nie poznaje ludzi, których zna od lat, od czasu do czasu sugeruje, że Lily nadal studiuje. Zapomina nakarmić psa, w środku nocy wybiera się do ciotki, która dawno nie żyje... I wiele innych, groźniejszych incydentów.Przypadek chciał, że Lily poznaje prawdę.

Córka Stormów zostaje postawiona pod ścianą. Musi zająć się matką, coraz bardziej chorą. Zmaga się z myślą, że i ją, Lily, ta choroba może dopaść, ze względów genetycznych. W końcu oddaje ją do ośrodka dla osób chorych na Alzheimera.

Czerwone pudełko. Przedmiot, który od dawna dręczył Annabelle. Lily nie raz i nie dwa pomagała matce w poszukiwaniach, ale nie powiodły się. Teraz postanawia raz jeszcze odnaleźć owo pudełko, które ma być kluczem do Annabelle. Może to wytłumaczy, dlaczego kobieta była dla córki tak surowa, tak wiele jej zabraniała, tyle istotnych dla Lily rzeczy i sytuacji zniszczyła...

Historię Annabelle poznajemy z kliku perspektyw. Poszczególne rozdziały opatrzone są imionami osób, które będą w nim mówić. To oczywiście Lily, Annabelle, ale też na przykład pielęgniarka z ośrodka. Wiedzę o pani Storm dają nam też jej pamiętniki.

"Cień pamięci" to tytuł, który zapisałam w kategorii "chcę przeczytać" na samym początku mojej przygody z blogiem. Jakie miałam motywacje - nie pamiętam. Ostatnio chciałam w końcu ruszyć z tą listą - pierwsza była ta książka. Nie żałuję, że poznałam tą opowieść. Nie jest zła, ale takich książek jest wiele.


Niestety, sposób pisania autorki lub tłumaczenie, nie wiem, wcale nie powala na kolana. Nie ma niezbędnych w takiej historii emocji.Miałam wrażenie, że kolejne zdania pisała osoba bardzo młoda lub niewprawna. A szkoda, bo "Cień pamięci" mógł być świetny. Sposób pisania zniszczył całą przyjemność czytania.

Jeśli lubicie rodzinne historie, oparte na chorobie i tajemnicy, ta pozycja będzie strzałem w dziesiątkę. Jeżeli nie - odpuście i zwróćcie uwagę na inne, bardziej warte uwagi lektury.