Cichy płacz recenzja

Jaki jest największy koszmar rodziców? Moim zdaniem to utrata dziecka, jego porwanie, brak wiedzy czy żyje, gdzie jest, czy jest całe.

Kiedy Josi Quinn pilnuje w parku małego Harrisa, dosłownie kilka metrów od niej, znika z oczy rodziców siedmioletnia Lucy. Była z mamą na karuzeli i nagle zniknęła.
Josie mocno angażuje się w poszukiwania. Na pomoc wzywa również swój zespół i FBI. Rodzice Lucy dostają telefon z numeru opiekunki. Męski głos pastwi się nad Amy Ross, matką Lucy. Opiekunka zaś zostaje znaleziona martwa.

Rozpoczyna się wyścig z czasem. Każdy telefon od porywacza to kolejna ofiara. Śledczy grzebią w przeszłości rodziny, aby odkryć tożsamość porywacza. Josie czuje, że ktoś w tej rodzinie nie mówi całej prawdy. A na szali stoi życie dziecka.
Czy Josie uda się odnaleźć dziecko całe i zdrowe?

"Cichy płacz" to już szósty tom z serii o detektyw Josie Quinn. Polubiłam ją od pierwszego tomu, tj. "Znikających dziewczyn". Kolejny odsłona cyklu mnie nie zawiodła, ale zaostrzyła apetyt na więcej. Z chęcią od razu sięgnęłabym po kolejną część.

Książkę czyta się jednym tchem. Akcja wciąga i trzyma w napięciu. Emocji nie brakuje. Fabuła skupia się głównie na poszukiwaniach małej Lucy oraz na bólu i traumie jej rodziców. Mimo strachu o życie dziecka jedno z nich nie potrafi się przełamać i wyjawić prawdy o sobie i swojej przeszłości. Josie bardzo się angażuje w tę sprawę. Przecież była wtedy w tym samym parku i nie zauważyła nic podejrzanego. Przecież coś takiego mogło też spotkać Harrisa. Do tego Quinn ostatnio słabo się czuje i mimo pewnych podejrzeń, nie ma odwagi stawić im czoła.

Moim zdaniem ta część najmniej jest skupiona na życiu osobistym i przeszłości głównych bohaterów. Tym razem to nie ich życie, ich gra główną rolę. Prywatne życie Josie i Noaha tym razem dzieje się gdzieś z boku.

Między rozdziałami z teraźniejszymi wydarzeniami są też rozdziały z perspektywy dziecka. Rozdziały te są przejmujące, smutne, ale dopiero na sam koniec czytelnik nabiera pewności, kto jest ich narratorem.
Lisa Regan przedstawiła mocno przerażającą dla mnie jako mamy wizję. Pokazała jak łatwo zmanipulować dziecko, wzbudzić w nim sympatię i zachęcić do zrobienia czegoś niebezpiecznego. Z drugiej zaś strony autorka pokazuje, do czego może prowadzić zaniedbywanie dziecka, złe traktowanie, brak rodzicielskiej miłości. Myślę, że obie te wizje mogą przyprawić o ciarki nie tylko osoby będące już rodzicami.

Podsumowując, jeżeli jeszcze nie znacie tej serii, to koniecznie musicie to zmienić. Gwarantuję, że się nie zawiedziecie.