Dni naszego życia - część 2 recenzja

Część druga "Dni naszego życia" rozpoczyna się tam, gdzie zakończyła się pierwsza część - Narratorka i pan Piotr wracają z podróży w jego rodzinne strony. Pan P. snuje dalej historię swojej niezwykłej miłości do Luizy, dzieląc się radościami i smutkami ze swoją sąsiadką, umożliwiając jej spisywanie tej historii, żeby nie została nigdy zapomniana. Z kolei Narratorka tę historię zbiera i zapisuje, ale także dzięki niej zmienia nieco swoje skomplikowane życie...

Tak jak w poprzedniej części, tak i tu znajdziemy wiele wzruszeń, życiowych mądrości i trafnych cytatów. Nie jestem osobą, którą łatwo poruszy, więc nie płakałam przy czytaniu tej opowieści, ale myślę, że osobom bardziej wrażliwym momentami mogą spocić się oczy. Ogólnie w tej historii jest sporo emocji, tych pozytywnych, ale i tych mniej miłych i przyjemnych... Znajdziemy tam po prostu samo życie, z jego blaskami i smutkami.

Akcja rozwija się nieśpiesznie, dwutorowo - przeszłość Piotra przeplata się z teraźniejszością Narratorki, w której jej sąsiad jest już starszym panem. Całość skupia się bardziej na opowieściach pana Piotra, niż na teraźniejszości, ale nie można powiedzieć, że współczesność bohaterów jest pomijana, nie, ona jest po prostu na takim lekkim drugim planie.

Autorka operuje bardzo starannym językiem, momentami wręcz poetyckim, przez co opowieść snuta przez nią płynie swobodnie jak rwąca rzeka myśli, wspomnień, radości, wzruszeń, miłości, smutku i żalu. Widać, że włożyła w to całe swoje serce... Widać również bardzo dużą dbałość o szczegóły opowiadanej historii, dzięki czemu czytelnik może się w nią bardziej wczuć.

Część druga "Dni naszego życia" okazała się bardzo dobrym rozwinięciem i zakończeniem historii z pierwszego tomu, mogę się nawet pokusić o stwierdzenie, że jest nawet od niego nieco lepsza... Stanowi ona opowieść pełną wzruszeń, miłości, emocji i życiowych doświadczeń, nie ma w niej miejsca na sztuczne dramaty, na nienaturalnie prowadzoną akcję, czy wulgarność. Nie, to spokojna, mądra, wartościowa książka, która sprawdzi się na długie jesiennie i zimowe wieczory, kiedy człowiek ma ochotę na coś poruszającego, ale i wzbudzającego przemyślenia...

cała recenzja dostępna na blogu: https://rabebucher.blogspot.com/2019/11/94-chwile-sa-po-to-aby-przezywac-je.html