Chłopiec na szczycie góry recenzja

John Boyne potraktował swoich czytelników bardzo poważnie. Napisał powieść, która jest mądra, ale nie moralizuje. Wymyślona fabuła daje porządną lekcję historii i etyki, której nigdy nie otrzyma się w szkole.

Akcja toczy się na przełomie lat 30. i 40. Głównym bohaterem jest siedmioletni chłopiec, który po śmierci rodziców zostaje przygarnięty przez ciotkę, która jest służącą w austriackim domu, w górach. Właścicielem Bergof jest tajemniczy Pan, przez wzgląd na niego Pierrot musi zmienić imię na niemieckie - Pieter, oraz zapomnieć o swoim dawnym żydowskim przyjacielu, Anszelu. Szybko okazuje się, że rezydencja należy do najgroźniejszego człowieka tamtych czasów - Adolfa Hitlera. W ciągu kolejnych kilku lat Hitler przyporządkowuje sobie umysł tego młodego człowieka, który z wrażliwego chłopca szybko zmienia się w bezwzględnego wyznawcę faszystowskiej ideologii. Życie pod jednym dachem z tym człowiekiem okaże się dla psychiki Pierrota opłakane w skutkach. Świat terroru i śmierci wciągnie go bez reszty. Czy to go usprawiedliwi w oczach innych, gdy wojna dobiegnie końca?

Napisanie książki, w której bohaterem jest Adolf Hitler to ryzykowny pomysł. Autor nie umieścił Pierrota w domu zwykłego nazisty, ale człowieka bezwzględnego, manipulatora i zachwianego emocjonalnie, wypranego z człowieczeństwa. Przesłanie tej książki jest jasne - nic nie tłumaczy popełnianego zła.

Poza literackimi atutami, takimi jak dbałość o język i ciekawej konstrukcji gramatycznej, książka ta ma jeszcze jedną zaletę. Boyne stworzył książkę, która świetnie tłumaczy czym był nazizm i dlaczego ta ideologia miała tak duży wpływ na II Wojnę Światową. Ta powieść to niezwykle poruszająca lekcja moralności. Książka ta jest niesamowita i mam nadzieję, że na stałe zagości w kanonie najlepszej literatury młodzieżowej.