Cherub recenzja

"Cherub" to trzecia część trylogii stworzonej przez Przemysława Piotrowskiego.

Lato. W Zielonej Górze zostaje znalezione zmasakrowane ciało prokuratora Brunona Kotelskiego, a w nim ukryty niekompletny łańcuszek. W tym samym czasie, w Warszawie, komisarz Igor Brudny otrzymuje przesyłkę zawierającą brakujący element wisiorka. Wyrusza do Zielonej Góry (tradycyjnie już, w towarzystwie Julki Zawadzkiej) i angażuje się w prowadzone przez tamtejszych policjantów śledztwo. Przeszłość ponownie się o niego upomina...

Tym razem, oprócz znanego z poprzednich części wątku pedofilii w kościele katolickim autor przybliża świat seksualnych dewiantów, BDSM oraz darknetu. Świat, nierzadko odwiedzany przez osoby wpływowe, powszechnie znane i szanowane, którym jednak wszelkie nadużycia, przewinienia i przestępstwa uchodzą na sucho.

Sporo miejsca poświęcił Przemysław Piotrowski opisom zbrodni, które tym razem są bardzo dokładnie zaplanowane i przemyślane. Niezwykle okrutne i przerażające. Zdecydowanie są to opisy dla ludzi o mocnych nerwach.

W porównaniu ze „Sforą”, akcja w „Cherubie” jest bardziej dynamiczna. Dzieje się dużo i szybko.

Znowu jednak zabrakło mi w tej historii elementu zaskoczenia. Emocji w snuciu domysłów, kto za tym wszystkim stoi i dlaczego jest aż tak brutalny i zdesperowany. Uważam, że przeciętny człowiek, nie mający na co dzień do czynienia z seryjnymi mordercami, jest w stanie domyślić się kto jest sprawcą. Doświadczonym śledczym natomiast, rozwiązanie zagadki nastręcza wielu trudności. Zupełnie mnie to nie przekonuje.

Zakończenie jest otwarte, nieoczywiste i daje czytelnikowi możliwość własnej interpretacji. Odnoszę wrażenie, że choć przeszłość upomniała się o Igora Brudnego po raz ostatni, to autor nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Podsumowując. Z całej trylogii, stworzonej przez Przemysława Piotrowskiego, najbardziej podobało mi się „Piętno”, najmniej - „Sfora”. Nie mniej jednak zachęcam Was do lektury całości. Uważam, że zawsze warto wyrobić sobie własną opinię.