Lekcje chemii recenzja

Kilka dni temu wrzuciłam sobie na wirtualną półkę książkę autorstwa Bonnie Garmus "Lekcje chemii", wczoraj zaczęłam jej słuchać. Musze przyznać, że nie spodziewałam się tak wspaniałej lektury. Zaintrygowała mnie okładka i sam tytuł książki, a jej treść okazała się bardzo rewelacyjna wręcz.
O czym jest ta książka? Z pewnością nie jest podręcznik do nauki chemii. I raczej nie można tej książki zakwalifikować tylko do jednego gatunku literackiego. Jest to bowiem literatura obyczajowa zawierająca wątek romansowy, lecz także sporo humoru. Można się jeszcze dowiedzieć z niej, że chemia bardzo ściśle łączy się z... gotowaniem. Lecz przede wszystkim jest to opowieść o walce o równouprawnienie, o dyskryminacji, o dążeniu do wyznaczonego sobie celu, o sile kobiet, o prawdziwej miłości, a także o ludzkim zakłamaniu i obłudzie.
Myślę, że jest to bardzo dobra lektura nie tylko dla kobiet. Powiem nawet więcej, myślę, że powinni ją przeczytać panowie. Może coś by do nich dotarło?

Fabuła powieści dzieje się w latach pięćdziesiątych XX wieku. Elizabeth Zott jest niesamowicie inteligentną chemiczką. Jednak te lata nie sprzyjały rozwojowi kariery zawodowej kobiet. Mimo wielkiego zapału, talentu a przede wszystkim samozaparcia w dążeniu do nauki, nie miała łatwego życia. Mężczyźni sądzili (teraz zresztą tak samo sądzą), że kobieta powinna wyjść za mąż, urodzić dzieci i zajmować się wyłącznie domem i rodziną.
Lecz Elizabeth miała inny cel w życiu. Chciała ukończyć studia i być naukowcem. Nawet mogła poszczycić się swoimi badaniami, lecz jej zasługi bardzo umniejszano, a szefostwo nawet potrafiło wyśmiewać się z jej dążenia do wiedzy i z jej osiągnięć. Jednak ona się nie poddawała i dalej robiła swoje i wierzyła w swoje badania prowadzone w instytucie chemicznym.
Geniuszem tego samego instytutu jest Calvin Evans, samotny dziwak, przebywający ciągle w swoim laboratorium. Jego hobby jest wioślarstwo...
Przypadkiem wpadają na siebie w kolejce do toalety. Zderzenie spowodowało między nimi wybuch uczucia. Tak działa chemia...
Lecz nie jest to jednak początek słodkiej miłosnej historyjki w laboratorium chemicznym, jakby się może mogło na pierwszy rzut wydawać. Jest to historia o prawdziwej miłości i jednocześnie walki o swoje prawa. O Elizabeth Zott można powiedzieć, że to kobieta niezłomna, nigdy się nie poddaje, przyjmuje wszelkie wyzwania. Nawet na przekór wszystkim mężczyznom potrafi trenować na ergometrze...
A dzięki rozmaitym jeszcze innym przypadkowych wydarzeniach Elizabeth zaczęła prowadzić w telewizji program... kulinarny, lecz ona nie zaprzestała powiązań z chemią i wbrew założeniom programowym, robi swoje, czyli uczy kobiety chemii.

Książka naprawdę bardzo wciągająca a lektorka, pani Paulina Holtz świetnie spełniła się w swojej roli. Bardzo przyjemnie mi się słuchało.
Elizabeth to bohaterka godna naśladowania. Myślę, że nawet obecnie w środowiskach naukowych (chociaż nie tylko) kobiety ciągle muszą udowadniać mężczyznom, że nie są przysłowiowymi wielbłądami.
Książka ze świetnym humorem, prowokująca i inspirująca, pochłania czytelnika (lub słuchacza) bez reszty.
Polecam wszystkim! Miłego czytania lub słuchania życzę.