Z tobą zawsze recenzja

Niesamowicie było móc przeczytać debut Beaty Sagan "Z tobą zawsze" i wrócić do swoich nastoletnich wspomnień, kiedy to najważniejsze, dla niektórych, było kto kogo nie lubi a kto się w kim zadurzył. Ten optymizm i sielankę szkolnych lat przywraca nam właśnie ta książka.

Joasia, albo jak mówią na nią rodzice Jo, razem z koleżankami Martą i Laurą stanowią szkolną elitę. Asia bardzo dba o swój wygląd, makijaż "skromny acz perfekcyjny" zajmuje dużo czasu, tak samo jak prostowanie włosów, które falując się są, według najnowszych trendów, passe. Strój, szykowany dzień wcześniej, zawsze jest perfekcyjny.

Asia, mimo bardzo wyluzowanych rodziców buntuje się. Któż tego nie robił? Do pełni szczęścia brakuje jej tylko chłopaka. I oto jest, obiekt jej westchnień i marzeń. O rok starszy Marek. Dziewczyna wpada na pomysł, że pójdzie z nim na studniówkę, tylko on musi ją zaprosić. No właśnie, tylko albo aż.

" W mojej głowie rodzi się chory pomysł. A jakby tak pójść za ciosem i rzucić się na głęboką wodę. A co mi tam. Dobrze, że nie ma tu mojej mamy, bo od razu usłyszałabym kazanie. 'Nigdy nie uganiaj się za żadnym facetem, to oni mają uganiać się za tobą. Jeśli któremuś bęzie na tobie zależeć, to będzie się starał.' I takie tam, że trzeba znać swoją wartość."

Tylko jak to w życiu bywa, nie zawsze jest tak jak to sobie wymyślimy. Nic nie idzie zgodnie z planem i nagle okazuje się, że obiekt jej westchnień jest zainteresowany kimś innym.

"Czuję jak łzy płyną mi po policzkach. Tyle starań, tyle zachodu. Robiłam wszystko, żeby wyglądać ładnie, być popularną i lubianą. Wyrzekałam się słodyczy, żeby przypadkiem nie przytyć. Wszystko to tylko po to, żeby Marek mnie zauważył. Od zawsze byłam w nim przecież bezgranicznie zakochana. Czemu tego nie dostrzega."

I nagle okazuje się, że ten, który był tylko wkurzającym sąsiadem może być kimś więcej. Czy można inaczej spojrzeć na chłopaka, z którym spotykało się od dziecka i którego zna się od zawsze? A może sama Joasia nie jest taka, na jaką się kreowała w szkole?

Plusem tej historii jest jej realizm. Historia nie jest jakoś skomplikowanie zagmatwana a jej przesłanie jest proste. Nie warto czasami pędzić za popularnością i być tą, którą wszyscy lubią. Nie warto dawać sobą manipulować. Nie warto udawać kogoś, kimś się nie jest a bycie na świeczniku bywa nieprzyjemne.
Autorka, na kartach opowieści przemyca nazwy zespołów i tytuły książek co pozwala poczuć klimat i nie ukrywam sprawdzałam co to za muzyka.
Polubiłam bohaterów do tego stopnia, że zaskoczyło mnie zakończenie, które w moim mniemaniu przyszło zbyt szybko.

Niesamowicie udany debiut, szukałam słowa, którym mogłabym opisać tą historię i przyszło mi do głowy jedno. Urocza. Ta historia jest cudownie urocza. Te pierwsze miłości, ukradkowe spojrzenia, niby przypadkowe muśnięcie dłonią, drżenie serca i niespokojny, błądzący wzrok, który uspokaja się jak spocznie na tej jednej osobie.
Cudownie było choć na chwilę wrócić do tamtych czasów.