Uwięziona recenzja

Człowiek nie zdaje sobie sprawy jakim luksusem jest móc skorzystać z toalety, zjeść ulubiony przysmak, umyć się w ciepłej wodzie czy nawet poczuć dotyk słońca na twarzy- dopóki tego nie straci.


Książkę pożyczyła mi Pani, z którą dzielę biuro i przyznam się że większą jej część przeczytałam właśnie w pracy (ukradkiem;)). Dość ciężkie było to zadanie, zważywszy na to, że już przedmowa głęboko mnie wzruszyła.




Książka opowiada historię Maliki Ufkir, najstarszej córki gen. Ufkira i jej rodziny. Malika od najmłodszych lat była "więźniem", ciągle kontrolowana, pilnowana, obserwowana. W wieku 5 lat musiała opuścić rodzinę z którą łączyła ją silna więź i została adoptowana przez króla Muhamada V. Od tej chwili była wychowywana w pałacu królewskim razem z córką króla. Beztroskie życie trwała do chwili zamachu stanu przeciw Hasanowi II o który został oskarżony jej ojciec. Oznaczało to jego śmierć a rodzinę czekało więzienie. Malika i pięcioro jej rodzeństwa, mama i dwie przyjaciółki rodziny zostali zamknięci w pustynnych kazamatach. Żyli w nieludzkich warunkach, wśród skorpionów i szczurów. Malika była dla swojego rodzeństwa siostrą, matką, ojcem i przyjaciółką przez 15 lat uwięzienia. To dzięki niej przetrwali i zdołali uciec. To nie był jednak początek ich wolności...


Wzruszało mnie każde słowo tej książki. Nie mogłam pojąć jak w naszych współczesnych czasach mogła wydarzyć się taka tragedia. Jak można było skazać całą rodzinę na lata cierpień za błędy ojca. Najmłodsze z rodzeństwa nie miało jeszcze 3 lat...


Podziwiałam Malike, za jej odwagę, za upór, za dodawanie otuchy rodzeństwu, podczas gdy sama w głębi duszy potrzebowała wsparcia. Ja nie przetrwałabym w takich warunkach nawet roku a co dopiero 15 lat. Jednocześnie zastanawiałam się dlaczego nikt z przyjaciół rodziny nie zareagował, nie wstawił się za nimi, nie poruszył nieba i ziemi żeby ich uwolnić?


Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie...


Liczyć mogli tylko na siebie i wolność po latach mogli zawdzięczać tylko sobie.


Książka ta zwróciła moją uwagę na problemy z jakimi muszę zmagać się ludzie krajów arabskich. Ilu jeszcze ludzi zostało bezprawnie aresztowanych i właśnie w tej chwili cierpią w więzieniach, wierząc że któregoś dnia ktoś sobie o nich przypomni i zwróci wolność?