Słodkie kłamstewka recenzja

Bohaterką obu części jest młoda policjantka Cat, która trafia do londyńskiego wydziału zabójstw. Tam najściślej współpracuje z detektywem Luigim Parnellem, swoim mentorem.⁣
⁣
W pierwszej części dochodzi do brutalnego zabójstwa Alice Lapaine.⁣
Sprawa ta łączy się z zagadkowym zniknięciem nastolatki z 1998 roku i w obu sprawach pojawia się ojciec Cat, która jako dziecko była świadkiem wydarzenia, które zachwiało jej psychiką oraz wzbudziło nieufność względem ojca.⁣
Cat obawia się, że gdy ujawni swoje podejrzenia, to wpłynie to na jej karierę.⁣
⁣
W drugiej części Cat i Luigi badają zabójstwo młodej Australijki Noemi Lockhart. Ciało w mieszkaniu znajduje jej współlokator. W wyniku zebranych informacji para detektywów typuje podejrzanego. To właściciel kawiarni. Ten jednak zaprzecza twierdząc, że był razem z żoną. Tu sprawy się jednak gmatwają, bo żona temu zaprzecza. Zaczyna się wzajemne obwinianie, a i pozostali członkowie rodziny mają swoje do ukrycia.⁣
⁣
Zacznę od plusów 😉⁣
+ obie okładki przykuwają wzrok⁣
+ narratorem jest główna bohaterka (lubię tak)⁣
+ podoba mi się relacja między Cat a Luigi i ich cięte dialogi⁣
+ połączenie kryminału z thrillerem psychologicznym⁣
I to na tyle 🤷‍♀️⁣
⁣
W moim odczuciu obie książki zaliczyłaby jednak bardziej do gatunku kryminał. Mamy tu co prawda młodą policjantkę, którą targają wewnętrzne rozterkami związane z przeszłością, negatywne emocje kumulowane przez lata, które zachwiały poczuciem bezpieczeństwa i spowodowały brak zaufania do ojca. Jak dla mnie jest tego jednak zbyt mało. Dostajemy natomiast zbyt długie i szczegółowe opisy prowadzonego śledztwa i rozpracowywania dowodów, tak typowe dla kryminału właśnie. Zapewne znajdą się wśród Was zwolennicy takich zabiegów, dla mnie one były jednak zbyt nużące i przyznam się, że obie książki czytałam długo ciągle je odkładając na rzecz innych.⁣
A już zupełnie nie rozumiem po co autorka wraca do przeszłości w drugiej części? 🤔⁣
Wątek ten nic nie wnosi do nowego śledztwa 🙄⁣

Przy obu częściach czuć, że jest to debiut. Osoby, które już takich książek mają za sobą sporo, nie znajdą tam nic odkrywczego i w większości, jak i ja, się wynudzą. Ale już Ci, którzy dopiero zaczynają przygodę z taką literaturą mogą one się podobać. Obie historie są ciekawe dlaczego uważam, że z pewnością znajdą grono czytelników, którzy je docenią i będą wyczekiwać na kontynuację. A ja? W sumie to nie wiem. Może sięgnę, ale nie obiecuję 😉