Carrie recenzja

To jedna z tych książek, które czytasz, bo masz nadzieję, że ta okropna historia wreszcie się skończy.

„Ludzie z wiekiem nie stają się lepsi, stają się tylko sprytniejsi. Kiedy jesteś starszy i mądrzejszy, to wcale nie przestajesz obrywać skrzydełek muchom, po prostu potrafisz wymyślić lepsze powody, żeby to usprawiedliwić.”

Postanowiłam dać szansę Kingowi. To pierwsza książka, którą od niego czytam. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie będę miała szansę "spotkać się" z innymi książkami tego wyjątkowego pisarza. Coś, czego nie potrafię wyjaśnić, mnie do niego ciągnie. I to bardzo.

Główna bohaterka - Carrie, to szesnastoletnia, biedna, dręczona, niekochana dziewczyna. Nie ma pojęcia o prawdziwym życiu. Od zawsze wyśmiewana przez innych, wytykana palcami. Córka fanatyczki religijnej, która jest winna tej relacji z rówieśnikami. Mama Carrie nie mogąc znieść własnego "grzechu", jakim według niej jest poczęcie i urodzenie dziecka, męczy ją.

Prawdziwym horrorem jest tu tak naprawdę dramat młodej dziewczyny, która jest odrzucona i pozbawiona jakiejkolwiek pomocy. Nie ma nikogo, kto próbowałby się nią zainteresować.

„Prawdziwy żal jest tak samo rzadki jak prawdziwa miłość.”

Szokiem było dla mnie to, że jej mama ukrywała przed nią 16 lat (!) że kobiety miesiączkują. Pewnego dnia, gdy Carrie "staje się kobietą", przez to jest wyśmiewana. Inne dziewczyny obrzucają ją tamponami i podpaskami. Idiotki. Ale ona po prostu nie wiedziała, co się z nią dzieje! Myślała, że wykrwawi się na śmierć. Chciałam wejść do książki i jej pomóc. Ale tak się niestety nie da.

„Śmiech trzepotał wokół niej jak stado czarnych ptaków.”

Książka we wspaniały sposób opisuje to, z czego ludzie są najlepiej znani. Oczywiście chodzi o głupotę. Wydarzenia są tak realnie okrutne, doskonałe i naturalne, że momentami miałam ochotę dosłownie wyć z rozpaczy nad losem Carrie.

Nie podobało mi się włożenie sporej ilości tekstu dotyczącego "umiejętności" dziewczyny, oraz prawdopodobieństwa występowania tej zdolności u ludzi. Mi to tylko psuło czytanie. Ostatnie 20 stron ciężko się czytało..Chociaż to może być przez to, że modliłam się o koniec. Koniec cierpienia ludzi.