Terapia kwiatowa doktora Bacha. Praktyczne zastosowanie leków kwiatowych recenzja

Tonący brzytwy się chwyta, a chory wszelkich sposobów na poprawę zdrowia i samopoczucia.
Brak efektów kuracji przy kilku chorobach autoimmunologicznych, sprowadził niegdyś członkinię mojej rodziny na ścieżkę poszukiwań  naturalnych sposobów ratunku. Towarzyszenie w cierpieniu, chęć pomocy i zrozumienia, o czym ta miła niewiasta do mnie mówi, sprawiła, że wchłonęłam kilka (-naście) pozycji poświęconych naturoterapii, zdrowemu żywieniu, dietom, uzdrawianiu wszystkim-czym-się-da. Niektóre wzbudziły mój podziw i rozbudziły chęć na pogłębianie wiedzy, niektóre - szczere rozbawienie, niesmak lub zadziwienie. Oto jedna z nich. 
Tytułowy dr Bach był homeopatą i w książce widać odbicie tego nurtu. Poza tym serwowany jest czytelnikowi przedziwny misz-masz pseudoreligijnych wywodów z domieszką podstawowej wiedzy o roślinach. Ta wiedza jest cenna (gwiazdka pierwsza), ale sama lektura jest ewidentnie dla tych, którzy wierzą w uzdrawiające energie czegośtam, wibracje, galopowanie po tęczy i relacje ezoteryczne między sobą a kwiatkiem... Nie wiem, po co pakowanie rzetelnej wiedzy o naturze, leczniczym działaniu roślin, w taki papierek. Moim ulubionym zdaniem jest: "Modrzew - to pewność siebie. Osoba znajdująca się w negatywnym stanie Modrzewia ma niskie poczucie własnej wartości...". Miast poddać refleksji moje poczucie wartości i ocenić ryzyko zapadnięcia się w negatywny stan modrzewia, mogłam tylko poddać kontemplacji mój prywatny modrzew za oknem. Był w dobrym stanie, choć te igiełki w dół... Czy to nie pierwszy objaw depresji? 
 Druga gwiazdka za to, że w książce podkreślono, iż: a) terapia kwiatowa nie może zastąpić leczenia przez lekarzy, b) większość chorób ma źródło w zaburzonej psychice człowieka.