Arcykapłanka recenzja

Po książkę sięgnąłem w ramach BookTouru, który zorganizowała Wiktoria @wikathoria 👍.

Początek książki mnie nie zachwycił, wręcz miałem poczucie rozczarowania – właściwie mogłaby się ona zamknąć w około 100 stronach – wiedziałem już kto?co?i dlaczego? I tu zaczynają się schody... Gdy już byłem pewny dalszego ciągu to pani Sylwia zaczęła mieszać mi w głowie...

"Arcykapłanka" opowiada historię Aleksandry-kobiety, której osobiste życie układa się pomyślnie. Jednak przychodzi dzień, gdy to ułożone życie zaczyna się burzyć, "domek z kart" budowany od lat nagle zaczyna się rozpadać... Aleksandra-kobieta, która od lat obrasta w kolejne kompleksy; która budowała wokół siebie gruby mur; która od najmłodszych lat oddalała się od rodziców i brata; która nie potrafi sobie poradzić z własnym życiem-nie walczy, egzystuje dzień po dniu...

Wróćmy do moich przeżyć-gdy już byłem pewien, że wszystko wiem, że wiem kto jest wszystkiemu winien... Autorka zaczęła mieszać, mydlić mi oczy. Akcja książki zaczęła nabierać tempa. Główna bohaterka zaczęła być wplątywana w różnego rodzaju historie, przez co i ja zacząłem pochłaniać to wszystko co przeżywała Aleksandra. "Burza niespokojnych myśli przetacza się przez moją głowę, niezmiennie towarzyszył mi silny niepokój".
Potrzeba Aleksandry, by dotrzeć do prawdy stała się również moją obsesją. Jej strach, jej emocje, jej doświadczenia życiowe–stał się moimi. Dawno już tak nie czułem się połączony z bohaterką jak w tej książce. Dziękuję Autorce-to dzięki jej umiejętności konstruowania fabuły, budowania napięcia oraz stworzenia głównej postaci udało się mnie wciągnąć w tę historię i poczuć się jak główny bohater książki. Fakt – naiwność Aleksandry wkurzała mnie, żal mi było dziewczyny-widziałem jednak, że ona znalazła się w takim momencie życia, że była w stanie uwierzyć każdej osobie, która stanęła na jej drodze życia. I myślę że ja również tak bym postąpił...

Książkę chłonąłem (no może poza początkiem) - to nie było czytanie, to było całkowite oddanie się, nie mogłem przestać-każda strona odkrywała przede mną kolejne niesamowite emocje, które przeżywałem razem z prezentowała niuanse historii; budowała napięcie. Zakończenie książki, choć pewne elementy zgadłem już wcześniej, i tak mnie zaskoczyło – co bardzo dobrze świadczy o książce i umiejętnościach Autorki. Choć historia Aleksandry jest już za mną, to jednak czuje, że pozostanie we mnie i w mojej głowie jeszcze na długo. Także wiecie... zapraszam was do lektury "Arcykapłanki".