Bursa recenzja

Na terenie dawnej bursy zostają znalezione nagie zwłoki dziewczyny. Okazuje się, że kilka miesięcy wcześniej, w tym samym miejscu odkopano kości sprzed trzydziestu lat. Do tego w okolicy znika nastolatek... Tym razem Olgą Balicka wraz z zespołem muszą odpowiedzieć na dwa podstawowe pytania: Czy to tylko zwykły przypadek? A może te wszystkie sprawy w jakiś sposób się ze sobą łączą?

Myślę, że miłośnikom kryminałów czy thrillerów nie trzeba przedstawiać autorki. Ja polubiłam jej twórczość od pierwszego spotkania, czyli "Niewinnych ofiar" i wiernie podążam za każdą następną pozycją. Główną bohaterkę tego cyklu darzę nieustanną sympatią, za każdym razem jej kibicując. Styl pisarki jest lekki, przejrzysty i nie epatuje wulgaryzmami. Intryga, z jaką mamy do czynienia w tej części, niesamowicie mnie wciągnęła jak łańcuch rowerowy nogawkę spodni, nie pozwalając się od niej uwolnić nawet na moment. Akcja z każdą sekundą nabierała rozpędu, aby później już tylko mknąć niczym rozszalały rumak w galopie. Czytelnik nie może powstrzymać ciekawości oraz natłoku myśli. Czuje się jakby wpadł do samego środka wielkiego, emocjonalnego tornada, chwilami ma wręcz wrażenie jakby dostał wirującymi w tym epicentrum zdarzeniami prosto w łeb, a puenta nie pozwala mu zamykać otworzonych ze zdziwienia ust.

Katarzyna Wolwowicz poraz kolejny niczym wytrawny mistrz kuchni zaserwowała nam wyśmienitą czytelniczą ucztę. Na pochwałę zasługują wszystkie aspekty psychologiczne, charakterystyka postaci, zgrabne splecenie gatunków bądź elementy antropologiczne osnute dalikatną mgiełką wątku nadprzyrodzonego. Cała zagadka kryminalna czy śledztwo zostały poprowadzone bardzo sprawnie, a odbiorca nie raz, i nie dwa może pogubić się w swoich domysłach. Przeszłość oraz teraźniejszość spojone są ze sobą tak znakomicie, iż nie można się doszukać tam żadnych szczelin lub pęknięć. Moim zdaniem to, jak do tej pory, najlepsza książka autorki. Widać rozwijające się warsztat i kreatywność. Z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnych pozycji.