Słodkie pragnienie recenzja

Z zapowiedzi książki można domyśleć się, że będzie to słodka, namiętna i zabawna historia. W końcu dostajemy fabułę gdzie dwójka osób dostaje swoją drugą szansę. Byli parą w liceum, jednak mają za sobą bolesne rozstanie. Kilka lat później, czystym przypadkiem wpadają na siebie i pozwalają sobie na chwilę uniesień, która dla nich będzie miała swoje konsekwencje.

Do tego momentu wszystko jak najbardziej było spójne i miało swój pazur. Dobrze znam pióro autorki i lubię historie jakie dla nas tworzy. Jednak “Słodkie pragnienie” nie będzie książką, którą zaliczę do tych udanych. Nie przypominam sobie kiedy ostatnio czytałam książkę z tak toksyczną i płytką relacją jak w tej historii.

Dosłownie cała fabuła pryska gdy Hunter dowiaduje się, że Susan zataiła przed nim ciążę i okazuje się, że jest totalnych chamem, który nie potrafi okazać nawet krzty szacunku matce swojego dziecka. Szantażuje ją, że albo z nim zamieszka i za niego wyjdzie, albo zabierze jej dziecko. I o tyle o ile (z przymrużeniem oka) mogłabym na to przymknąć oko, to tutaj nie ma takiej możliwości. Dlatego, że tak naprawdę ta historia to zlepek sytuacji, wybuchów, szantażu, głupich odzywek i namiętności, która ma być lekiem na wszystko. W końcu złość przechodzi gdy tylko on znajduje się w jej pobliżu.. Nie ma żadnej chemii pomiędzy bohaterami, nie ma uczuć, jedyne co dostajemy to przyciąganie seksualne.

Niestety muszę to napisać, ale bohaterowie są bez charakteru, obiecują silną wolę, zaciętość, jednak finalnie nie dostajemy nic takiego. Brakuje tutaj konkretnego stanowiska czy to jednej czy drugiej strony. Mamy mężczyznę, który podmienia swojej partnerce leki antykoncepcyjne (!) i na sam koniec dostajemy “magiczną przemianę”. Tej historii nie da się czytać dla przyjemności. Już po pierwszej połowie zmuszałam się do czytania. Czułam wiele emocji, jednak żadne z nich nie były pozytywne.

I zdaję sobie sprawę, że bardzo dużo zdradzam na temat fabuły, jednak tej opinii nie jestem wstanie napisać bez takich informacji. Myślę, że wiele kobiet mogłoby czuć ogromny niesmak taką historią. Dla mnie jest ona szkodliwa, toksyczna i nie mogę wam jej polecić.

Książka miała ogromny potencjał, wystarczyłoby aby nasz główny bohater zszedł z piedestału, spuścił trochę pary, a do fabuły dodany był humor, który przy tej historii był potrzebny.

Nie wiem jakim cudem z dobrego, pomocnego i troskliwego Huntera dostaliśmy takiego gbura. Szkoda, że na sam koniec roku dostałam takiego pstryczka w nos, i totalnie zawiodłam się na pewniaku jakim była ta książka. Niestety bywa i tak.