Bohater o tysiącu twarzy recenzja

Campbell omawia w niej cykl podróży bohatera – określony terminem monomit, który Campbell zapożyczył bezpośrednio z dzieła Finnegans Wake James'a Joyce’a.
Campbell w tej klasycznej książce, uważanej za jego najlepsze dzieło, porównuje opowieść o wyprawie i przemianach bohatera zawarte w mitach pochodzących ze wszystkich zakątków świata i wykazuje, że jest to stale ten sam, archetypowy bohater. Właściwie odczytanie symboliki mitów i przekazów ludowych oraz analiza uderzających podobieństw między pierwotnymi, starożytnymi i współczesnymi wierzeniami i podaniami Wschodu i Zachodu prowadzi do podstawowych prawd, którymi od zarania dziejów kierował się człowiek. Autor wyraża nadzieję, że właśnie te podobieństwa- a nie różnice, często z powodów politycznych wyolbrzymiane- doprowadzą do prawdziwego porozumienia się i zjednoczenia wszystkich narodów.
W ksiażce Bohater o tysiacu twarzach Campbell omawia teorię wyprawy archetypowego bohatera jaki pojawia się w mitologiach na świecie. Snuje dociekania oparte na teorii, że wszystkie mity z całego świata, które przetrwały tysiące lat łączy ta sama fundamentalna struktura, którą Campbell nazywa monomitem. Wśród klasycznych przykładów monomitu, na których opiera się Campbell i inni uczeni znajdują się historie Ozyrysa, Prometeusza, Buddy, Mojżesza i Chrystusa. Campbell cytuje także wiele innych klasycznych mitów pochodzących z wielu kultur, które osadzone są na podstawowej strukturze monomitu.
Jak mówią Wedy: "Prawda jest jedna, ale mędrcy nazywają ją różnymi imionami".