Kłamca. Bóg marnotrawny recenzja

"Kłamca 2. Bóg marnotrawny" jest drugą częścią serii "Kłamca", która opowiada o nordyckim bogu - Loki'm. Loki pracuje u archaniołów. Zabija demony, innych bogów lub wykonuje inne polecenia w zamian za anielskie pióra. W tej części są przedstawione jego dalsze losy. Poznamy nowe postacie, które już zapewne na stałe zamieszkają w życiu Loki'ego i będziemy mogli uczestniczyć w nowych przygodach Kłamcy, które prawie całe przesiąknięte są śmiechem. Autorem serii "Kłamca" jest nasz rodak - Jakub Ćwiek. Urodzony w 1982 roku, swoją pierwszą próbę literacką popełnił już w wieku siedmiu lat. Jest członkiem Śląskiego Klubu Fantastyki i dwukrotnie został nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Pan Ćwiek jest przykładem, że nie tylko zagraniczni pisarze są w stanie napisać genialną serię fantastyczną.

"Przez moment mierzyli się wzrokiem, aż w końcu bóg wina skapitulował. Trudno wpatrywać się z powagą w oczy kogoś, kto nieustannie zmienia kolor tęczówek. Loki był mistrzem peszenia przeciwników."*

Archaniołowie dają Loki'emu coraz to bardziej wymyślne zadania. Na początku jednak musi odnaleźć swojego misia Kłamczucha, który porwał mu pewien mężczyzna razem z walizką, w której ten misiek się znajdował. Bóg dostał go od dziewczynki Małgosi wtedy gdy udawał pomocnika Mikołaja. Od tej pory Kłamca jest do niego przywiązany. Następuje jednak pewne wydarzenia, przez które resztę czasu maskotka spędza u Jenny, dziewczyny, która widzi wszystkie anioły i istoty boskie nawet, gdy te nie chcą by ludzie ich widzieli. Jenny od dziecka wychowuje archanioł Michał, który pokochał tę dziewczynę jak własną córkę. Teraz jednak jest jeszcze Loki, który pokochał ją w inny sposób. Dziewczyna czasami miewa wątpliwości, gdyż nie jest pewna czy mężczyzna pewnego dnia jej tak po prostu nie porzuci. Na razie jednak nie zanosi się na to. Loki dostaje polecenie by zamordować Zeusa, boga Olimpu. Tylko jak to uczynić, gdy ten prawie nigdy nie pokazuje się na Ziemi? Dzięki swojemu sprytu Loki'emu w końcu udaje mu się go zabić, a na dodatek otrzymuje on dwóch służących - Erosa (boga miłości) i Bachusa (boga wina i dzikiej natury). Od tej pory wszyscy trzymają się razem, polują, zabijają, a nawet wystawiają przedstawienie. A Loki ma pewien plan, do tego potrzeba mu dużej ilości anielskich piór...

"Dlatego tak trudno być człowiekiem wierzącym. Jest nim tylko ten, kto nic z tego nie ma, ale wierzy, że kiedyś dostanie. I zwykle sam jest zmuszony dawać."**


Drugą część "Kłamcy" przeczytałam równie szybko jak pierwszą. Książka wciągnęła mnie bez reszty i szczerze mówiąc nie robiłam sobie przerw odkładając książkę na później, tylko przeczytałam ją w jeden dzień. Ilość stron nie jest zbyt duża i czułam nawet pewien niedosyt po skończeniu książki, ponieważ dla mnie mogłaby być jeszcze grubsza. Tak, po raz kolejny jestem zachwycona "Kłamcą". Powieść podzielona jest na kilka opowiadań, które przedstawiają różne przygody nordyckiego boga, ale jednak książka tworzy jedną, zamkniętą całość, ale nawiązuje również do pierwszej części. Cieszę się, że pojawiły się znane nam już postacie, jak archanioł Michał, czy archanioł Gabriel. Podoba mi się również to, że o Michale dowiadujemy się więcej ciekawych rzeczy, jak to, że opiekuje się on pewną dziewczyną. Poznajmy również nowe postacie, które od razu polubiłam. Eros i Bachus wydawali się na początku takim rozpuszczonymi, wrednymi bogami, ale po bliższym poznaniu widać, że potrafią być mili i mają uczucia, pragną prawdziwej miłości. W tej części było kilka wzmianek o Lucyferze i nie mogę doczekać się rozdziału w następnych częściach, który całkowicie będzie mu poświęcony. Ogólnie do postaci nie mam żadnego zarzutu, nawet te negatywne są świetnie wykreowane. Podoba mi się nawet znak rozpoznawczy Loki'ego - wykałaczka, którą zawsze trzyma w kąciku ust. Postacie przyciągają, czarują i zachwycają, a ta mała maskotka nawet mnie intryguje.

"- Boję się, wiesz? (...) Czasem po prostu boję się jutra. W takich chwilach marzę, by w ogóle nie nadeszło."***

Styl autora jest przyjemny w czytaniu. Czasami pojawiają się opisy walk, uczuć, krajobrazów. Wszystko jest taki idealnie dopracowane, nawet dialogi postaci wciągają nas bez reszty. Książkę dopełnia jaszcze duża dawka humoru. Bywały takie momenty, gdy nie mogłam opanować swojego śmiechu. Plusem jest to, że pojawiają się tutaj również smutne momenty, ale żadna na szczęście nie wywołała u mnie łez. Łzy niespecjalnie pasują mi do tej powieści, przynajmniej nie na razie. Książka pochłonęła mnie i czasami miałam już ochotę odwrócić na ostatnią stronę by dowiedzieć się jak to się skończy, ale również miałam ochotę by ona w ogóle się nie kończyła. Mówiąc szczerze, seria pana Ćwieka naprawdę mnie zachwyca i mam nadzieję, że z następnymi częściami będzie tak samo. Jest to seria typowo fantastyczna. Niekiedy były ciekawe momenty, który mówiły o wierze człowieka i nawet to, dopełniało tę książkę.

"- Mów do niego Bachus - poprosił z uśmiechem Eros. - Widzisz, nie tylko ty zmieniłeś imię. Jego nie jest może tak medialne, takie mocarne, ale za to krótsze. Trudniej zapomnieć po pijaku."****

Podsumowując, "Kłamca 2. Bóg marnotrawny" trzyma poziom poprzedniej części. Historie stworzone przez pana Ćwieka wciągają i pochłaniają bez reszty. Polecam wszystkim. Nawet jeśli nie przepadacie za fantastyką, to proponuję byście chociaż przeczytali pierwszą część. Sądzę, że naprawdę wam się spodoba, bo Loki jest postacią, o której trudno zapomnieć.

*cytat z książki, strona: 219.
**cytat z książki, strona: 155-156.
***cytat z książki, strona: 73.
****cytat z książki, strona: 172.