Moje życie z Tomkiem recenzja

Dorota Sumińska, znana przede wszystkim jako lekarka weterynarii, psycholożka zwierzęca oraz autorka książek dla dzieci, zaskakuje czytelników swoim najnowszym dziełem, które jest zupełnie inne niż jej poprzednie publikacje. „Moje życie z Tomkiem” to intymna opowieść o miłości, utracie i próbie radzenia sobie z nieznanym bólem po śmierci najbliższej osoby.

Książka zaczyna się od listów, które Dorota pisze do swojego nagle zmarłego męża, Tomka. To bardzo osobisty wstęp, który od razu wciąga czytelnika w świat uczuć i emocji autorki. Świadomość, że Tomasz Wróblewski już nie żyje, a jednak wciąż jest obecny w myślach i sercu Doroty, nadaje ton całej historii.

Autorka opisuje swoje życie z Tomkiem, zaczynając od czasów licealnych, gdy po raz pierwszy się poznali. Ich drogi rozeszły się na wiele lat, by po ponad trzech dekadach znów się złączyć. To historia drugiej szansy w miłości, która okazuje się być krótka, ale intensywna. Sumińska przeplata opowieść o swoim życiu z listami do zmarłego męża, co nadaje narracji osobisty charakter i dodaje głębi emocjonalnej.

Jednym z najważniejszych elementów książki jest ukazanie specyfiki związku Doroty i Tomka. Oboje to lekarze, ona weterynarz, on lekarz ludzi. Ich wspólne pasje, podróże, praca i miłość do zwierząt tworzą barwny obraz ich życia. Opowieść nie unika trudnych tematów, takich jak śmierć, choroba czy codzienne trudności, ale ukazuje również radości i piękno związku, który trwał czternaście lat.

Jednym z atutów książki jest styl pisania Doroty Sumińskiej. Znana z talentu do przekazywania wiedzy o zwierzętach, autorka potrafi również poruszyć serca czytelników. Jest w tym coś autentycznego, szczerego, co sprawia, że tekst zyskuje na autentyczności. Sposób, w jaki autorka opisuje swoje przeżycia, uczucia i myśli, sprawia, że czytelnik może się łatwo z nią utożsamić.

Książka nie jest jednak jedynie sentymentalnym wspomnieniem. Autorka porusza także kwestie filozoficzne, związane ze śmiercią, życiem i znaczeniem każdego przelotnego momentu. Dodatkowo ukazuje trudności życia z osobą, która jest introwertykiem, co może być dla wielu czytelników wartościowym spojrzeniem na związki.

„Moje życie z Tomkiem” to lektura, która nie pozostawia czytelnika obojętnym. Emocje, które towarzyszą czytaniu, są intensywne i różnorodne. Książka skłania do refleksji nad życiem, miłością i stratą. Pomimo smutnego kontekstu, Dorota Sumińska potrafi wnosić do historii nutę pozytywną, pokazując, że nawet po największych tragediach można znaleźć siłę do dalszego życia.

Jednym z niewielu zarzutów, jakie można postawić tej książce, jest czasem nieco rozbudowane opisy czytanych myśli autorki, co może niektórych czytelników nieco znużyć. Niemniej jednak ogólny przekaz i sposób przedstawienia historii zdecydowanie przewyższają te drobne mankamenty.

„Moje życie z Tomkiem” to nie tylko książka o żałobie i stracie, ale również o sile, która pozwala przetrwać nawet najtrudniejsze chwile. To intymny zapis uczuć, który porusza i zmusza do zatrzymania się na chwilę, by docenić to, co mamy. Dorota Sumińska udowadnia, że potrafi nie tylko edukować w kwestiach zwierząt, ale także dotknąć serc czytelników, opowiadając historię swojego życia i miłości.