Złe kobiety recenzja

Jak powiedział Picasso: „ Istnieją dwa rodzaje kobiet: boginie i wycieraczki”

W dzisiejszych czasach, dawne, lecz nadal w pewnym stopniu aktualne stereotypy określające kobietę jako płeć słabszą, którą powinno się zamknąć w domu, nie dając jej praw do udzielania się w życiu polityczno-społecznym ulegają zanikowi.Czym jest to spowodowane? Zapewne zmusza do tego samo życie, bieg coraz to szybciej zmieniających się wydarzeń. Kobiety podejmują teraz pracę, zarabiają jakże bardzo potrzebne w dzisiejszych czasach pieniądze. Zyskują równouprawnienie. Jednak, czy poprzez podjęcie pracy, poprzez robienie kariery nie zaniedbują innych, przypisywanych im obowiązków? Każdy w swoim życiu pełni jakaś rolę. Wszyscy różnimy się od siebie. Czy zatem można ogólnikowo określić rolę kobiety we współczesnym świecie?


Ogólnie dziś chciałam co nieco napisać o książce Jana Stradlinga pt” Złe kobiety”, stąd takie dziwne wprowadzenie, bo książka nie opisuje nam kobiety do której możemy się przypodobnić, są to raczej kobiety – które omijałybyśmy szerokim łukiem.

Książka stanowi ułożony chronologicznie przegląd 22 historii kobiet, wybranych ponoć z grona najbardziej bezwzględnych i ambitnych. Przytoczone są fakty często szokują czytelnika. Kobiety są seksowne, błyskotliwe, magnetyczne, przebiegłe, a czasami przeciwstawiają się obowiązującym w ich epokach, społecznym obyczajom. Każda fabuła wciąga i mówi sama za siebie. Wiele z tych kobiet to często wybitne indywidualności, które nierzadko do zbrodniczych czynów popychały nie tylko żądza posiadania czy władza, ale bunt, nędza chęć odwetu czy zemsta. Wprawdzie to ich nieusprawiedliwia, ale pozwala lepiej zrozumieć ich tok rozumowania.
W książce opisano zarówno znane postacie historyczne jak: Kleopatra, Mata Hari, Mesalina czy caryca Katarzyna jak i tak zwane zwykłe kobiety żyjące bardziej współcześnie. Tak więc w książce znajdziemy opis postaci Madame Mao – liderki komunistycznych Chin, którą uznawano za jedną z najsilniejszych i najbardziej bezwzględnych, poznajemy Georginę Tann – dyroktorkę Domu Dziecka w Memphis, która na nielegalnej sprzedaży dzieci zarobiła miliony czy też palestyńską terrorystkę Leile Chaled
Dlaczego popełniały tak straszliwe zbrodnie jak kąpiele we krwi, dzieciobójstwo, ludobójstwo, spiski i otrucia? Zapewne nasz Boguś Linda powiedziałby : "Bo to złe kobiety były...".
Czy aby na pewno? Tak naprawdę Jan Stradling opisuje nie złe, a nieszczęśliwe, skrzywdzone lub chore kobiety. Paradoksalnie, określenie "słaba płeć", jest ostatnim, jakim możemy je opisać. Determinacja, siła woli, zdecydowanie - to cechy, których brakuje wielu z nas, a których bohaterki książki miały w nadmiarze.

„Złe kobiety” - to książka bardzo wciągająca, z historii na historię coraz bardziej jesteśmy zszokowane, ale mimo wszystko jest nam mało więc sięgamy po kolejną opowieść o kolejnej kobiecie. Książkę przeczytałam w jeden wieczór, spodobała mi się bardzo – oczywiście nie aż tak by iść przykładem opisanych tam Pań, po prostu poznałam choć trochę co nimi kierowało. Kobiety te mimo wszystkich dobroci i bogactwajakie osiągnęły, w młodym wieku były torturowane bądź żyły w okropnej biedzi co wpłynęło na ich późniejsze decyzje. Nie można je nazwać od razu złymi, wydarzenia z dzieciństwa wpłynęły na ich psychikę powodując że one po prostu były chore. We współczesnych czasach lekarze orzekliby „ schizofrenię” bądź „ zaburzenia psychiczne” - wtedy nikt tego tak nie odbierał.

Książkę poleciłam swojej siostrze, która również przeczytała w jeden wieczór spodobała jej się i puściła ją dalej. Każdy w jej pracy moją książkę przeczytał, tyle rąk ją macało że mogłabymją nazwać „niezłą dziwką”. Książka zrobiła wielką furorę wśród osób mi znajomych jak i nie, które dostały książkę od moich znajomych. Każdej z Was gorąco ją polecam.