Zatopiony świat recenzja

Dwójka dzieciaków – Kara i Joe – zarabiają na życie wyławiając z zatopionej części Londynu cenne dla kolekcjonerów przedmioty. Właśnie podczas jednej z takich wypraw Joe wynurzył się niefortunnie na drodze pewnego Wodniaka. Przypadek sprawia, że dzieciaki stają się posiadaczami tajemniczej mapy, przez którą wpadną w niezłe tarapaty.

Dawno nie czytałam żadnej książki dla dzieci, więc fajnie było znowu wkroczyć w ten dosyć prosty czarno-biały świat. No wiecie, ktoś jest zły bo jest tym, a ktoś jest dobry bo jest kimś innym… ale w tej książce tego nie ma. Autor zatarł te granicę, tak że Wodniak może być dobrym człowiekiem, za to zwykły mieszkaniec Londynu może mieć paskudną osobowość. I to jest największy atut tej książki. To, że uczy dzieci, że nic nie jest takie czarno-białe, jak czasami może się wydawać.

Ale książka uczy też czegoś innego, zwłaszcza pod koniec. Chodzi mi tutaj o demokrację, która często gęsto zostaje pomijana lub ktoś na wyższym szczeblu robi i tak coś przeciwnego do tego, co chcieli ludzie.

No ale dobrze. Oprócz tych dwóch rzeczy mogę na plus przyznać książce, że wszystko zostało bardzo fajnie i przystępnie przedstawione. No wiecie, technologia się tak rozwinęła, dziura ozonowa powiększyła, lodowce stopniały… i cyk! Mamy podniesienie się wód, przez co niektóre miasta czy kraje zostały zalane. Dodatkowo autor non stop daje znać, że zagrożenie nie minęło i że poziom wody non stop się powiększa oraz że trzeba coś z tym zrobić. Niestety nie skupia się on dalej nad tym, jak można byłoby temu zapobiec, a bardziej na fabule, która niestety nieco mniej mnie porwała.

Powiem tak: po takiej książce za wiele się nie spodziewałam w sensie fabularnym. Pomysł był mega ciekawy i mam wrażenie, że jest za mało rozpisany. No bo wiecie Wodniacy, ludzie zza muru, mieszkańcy Wrakowiska… tyle różnych osób i nie wiadomo komu można zaufać, a przez to nie wiadomo jak uratować miasto, aby nie zniknęło na zawsze w odmętach morskich. Nie wiem, jak do końca wam to opisać, ale powiem prosto – nie porwało mnie to jakoś, aczkolwiek fajnie się to czytało jako coś luźnego po całym dniu pracy.

,,Zatopiony Świat” oceniam na 5/10.