Jeśli zatęsknię recenzja

Obyczajówka i romans. Myślałam, że to będzie kolejna nudna historia z buzi - buzi, kizi – mizi, w której głównym wątkiem będzie „czy on mnie chce, czy ja chcę jego” itp. Jednak nie. Główną bohaterkę Ankę poznajemy w momencie, gdy jej kochanek stwierdził, że żona jest w ciąży i nie może jej opuścić. Gdyby nie licealna przyjaciółka Mańka, zrozpaczona i pogrążona w depresji Anka nie zdołałaby się zwlec z łóżka by wyruszyć ze swoją licealną grupą na coroczne wakacje w Chorwacji. Tam oprócz stałej, wieloletniej paczki tj. Mańki, Kasi, Basi, Rafała pojawił się znajomy tego ostatniego Filip. Słońce pieszczące skórę, wycieczki, kąpiele w morzu, zapierające dech w piersi widoki, wspaniałe jedzenie postawiły trochę Ankę na nogi. No i Filip. Młodszy o 10 lat i zakochany w naszej bohaterce dosłownie od pierwszej chwili i po same uszy. Znajomości nie pomaga fakt, że Filip mieszka daleko, daleko, bo aż w Bieszczadach. Po powrocie do kraju, gdy Anka z Filipem wciąż nie mogą się dogadać, Mańka bierze sprawę w swoje ręce. Czy coś z tego wyniknie? Jeśli tak to ze skutkiem pozytywnym czy negatywnym? Czy sama Mańka zdoła znaleźć jeszcze w życiu to, na czym jej najbardziej zależy? Na czym polega prawdziwa, głęboka przyjaźń? Co wyniknie z podglądania przez Ankę starszej pary? I co ma do tego wymuszona przejażdżka motorem?

Osobiście nie wiem, czy zniosłabym taką Mańkę. Nie jest typem człowieka, za którym przepadam. O takich ludziach mówi się, że najpierw ich słychać a dopiero potem widać. Jednak trzeba przyznać, że „mańkowa” hałaśliwość, sprawność, dosadność, ogromne poczucie humoru, decyzyjność jest siłą napędową powieści. Bez niej byłoby nudno i niejako, bo Anka przy Mańce wypada po prostu blado!!! Chyba każdy z nas w swoim życiu potrzebuje nie tylko akceptacji i miłości, ale również wypróbowanych przyjaciół. Każdy potrzebuje takiej Mańki, która rozśmieszy w smutku, poda chusteczkę, gdy buczysz, nakrzyczy, gdy wyolbrzymiasz swoje wady i problemy, ostro skrytykuje nie szczędząc przy tym dosadnych i raniących słów, dzięki którym postawi do pionu. Czytając kilka razy musiałam otrzeć łzę spływającą po policzku…

Moje pierwsze spotkanie z Autorką muszę uznać za bardzo udane. Książka jest napisana zgrabnym, lekkim piórem z inteligentnym humorem. Tematyka nie tylko romansowa, ale ukazująca życie we wszystkich jego barwach. Miłość, samotność, przyjaźń, wytrwałość w dążeniu do celu. Ukazuje, że życie to nie tylko blask wakacyjnego słońca, które pieści skórę i zmysły, ale niestety również walka z przeciwnościami losu, bólem i strachem w pochmurne, zimne jesienne poranki. Dlatego ta powieść jest taka piękna. Polecam ją nie tylko fanom obyczajówek.

Dziękuję za możliwość zapoznania się z książką Wydawnictwu Znak!