Pani bibliotekarka na tropie recenzja

Druga część przygód bibliotekarki Anny z małego miasteczka zatytułowana "Pani bibliotekarka na tropie" to równie urocza opowiastka ja część pierwsza. Ciepła, sympatyczna, bez wulgaryzmów, nie epatująca przemocą, ale z odrobiną magii. Mamy tutaj całą menażerię bohaterów - młodych, starszych i tych jeszcze starszych. Wszyscy mili i sympatyczni, darzący się przyjaźnią, a nawet miłością. Nawet burmistrza miasteczka, którego każdy krok jest postawiony z myślą o kampanii wyborczej, nie sposób nie lubić. Także wspomniana magia, mimo że wprowadziła sporo zamieszania, okazała się nieszkodliwa, bo w porę zatrzymana. Parę urazów, żadnych ofiar śmiertelnych. Wydawałoby się, że wszystko w tej książce płynie gładko jak po maśle. Związanie akcji, punkt kulminacyjny i szczęśliwe zakończenie. A jednak mamy tutaj dobro i zło, magię burzącą ustalony porządek, a której lepiej nie przywoływać do życia...

Autorka napisała swoją historię w sposób łagodny, pozbawiony agresji, ale dający do myślenia. Po drodze zadaje czytelnikom pytania, zwraca się do nich bezpośrednio, np.: A czy Wy wierzycie w smoki? A może Wy macie jakiś pomysł, jak przywrócić ład w miasteczku (...)? A jakie wyzwania stoją przed Wami? Mam nadzieję, że młodzi czytelnicy nie pominą tych pytań wzrokiem, ale zatrzymają się na chwilę i spróbują udzielić odpowiedzi.

Bohaterowie Elizy Mikulskiej nie są tak przebojowi i modni jak ci z rozchwytywanych w księgarniach powieściach dla młodych czytelników. Są to postaci, które w bestsellerowych książkach stanowią zazwyczaj milczące lub nieciekawe tło, na którym błyszczą inni. Są to wreszcie bardzo wartościowe postaci, uczące nas przyjaźni, zaufania do drugiego człowieka, szczerości i chęci niesienia wzajemnej pomocy. Umieszczenie akcji w małym mieście, a nie modnej metropolii, w muzeum i bibliotece, a nie w galerii handlowej czy ekskluzywnej szkole dla bogaczy, to kolejne elementy, którymi autorka zapunktowała. "Pani bibliotekarka na tropie" może nie zdobędzie rzeszy czytelniczek, ale na pewno przetrwa na półkach znacznie dłużej, zwłaszcza jeśli nauczyciele i bibliotekarze będą wykorzystywać tę książkę w swojej pracy. Bo nie jest to spektakularna, ale bardzo wartościowa historia z ponadczasowymi treściami.