Biały dym recenzja

Wierzycie w zjawiska Paranormalne np. w duchy?

Ja jestem otwarta na wszystko, to znaczy jestem trochę sceptykiem, ale jednocześnie nie wykluczam istnienia rzeczy, których nie widziałam.

Jednocześnie jestem osobą, która nie znosi się bać. Horrory o duchach u mnie nie przejdą.

Jednak książka Tiffany T. Jackson "biały dom" w przełożeniu Artura Łuksza, mnie bardzo zainteresowało swoim opisem, a także pozytywnymi recenzjami, które gdzieś już się pojawiły.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem weneedya.

Jak mamy pierwszym zdaniu w opisie Marigold ucieka przed duchami przeszłości i jak dowiadujemy się z tej książki, te duchy to nie zawsze tylko metafora.

Marigold wraz z rodziną przeprowadza się do nowego środowiska, jej mama dostaje nową pracę i co dziwne ma darmowe zakwaterowanie. Przyszło i mieszkać w piękne odnowiony domy i nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że wokół znajdują się same ruiny. Dom już od samego początku wydaje się nawiedzony, przedmioty znikają, drzwi otwierają się same i wiadomo, w starych domach bywa różnie. Każdy dom ma swoje własne odgłosy, żyje własnym życiem. Dziwne wrażenie potęguje fakt, że przyrodnia siostra głównej bohaterki ma nową przyjaciółkę, której nikt nigdy nie widział.

Mnie ta książka się podobała pomimo tego, że tak jak napisałam wcześniej i ja nie lubię się bać. Czułam dreszcze na plecach podczas czytania, czułam się bardzo nieswojo. Miałam wrażenie, że zaraz coś nam mnie wyskoczy z tej książki.

Autorka bardzo fajnie manipuluje naszymi uczuciami i pomimo tego, że jest to dosyć krótka książka, bo ma niespełna 300 stron, pomieściła bardzo wiele emocji, odczuć. Wszystko to nagromadzone daję niepowtarzalny klimat. I ja może nie polubiłam Mari, bo nie jest to typ osoby, z którą bym się dogadała w życiu codziennym, ale nie zmienia to faktu, że byłam bardzo ciekawa tego co wydarzy się dalej.

Zwracam też uwagę, że książka jest jednak dla starszego czytelnika. Wiek zalecany to 16+ i ja się totalnie z tym zgadzam.

. . . . . . . . . . . . .