Białe jak śnieg recenzja

"Była sobie raz dziewczynka, która miała tajemnice..."

Lumikki po naprawdę ekstremalnych przeżyciach związanych z niebezpieczną mafią narkotykową wylatuje do Pragi, aby samotnie odpocząć od lubiących ją kłopotów i chaosu.
Te jednak znajdują ją i tam. I to wyjątkowo szybko i sprawnie.
A Lumikki znów będzie musiała niemało biegać, a do tego złamać swoją życiową dewizę - trzymać się możliwie jak najdalej od rzeczy, które cię w żaden sposób nie dotyczą (i wcale nie chcesz, aby dotyczyły).
Na ulicy zaczepia ją dziewczyna, Lenka, podająca się za jej siostrę. Od tego właśnie momentu spokojnie zapowiadające się wakacje Lumikki błyskawicznie zamieniają się w kolejny okropny koszmar. A z czasem historia nowopoznanej Lenki staje się coraz dziwniejsza. Ostatecznie - tragiczna.
Główna bohaterka znów będzie musiała dużo uciekać - przed śmiercią i nie tylko. Na całe szczęście potrafi biegać naprawdę szybko.
🤍
"Białe jak śnieg" czyta się niezwykle przyjemnie i błyskawicznie. Prosty, wciągający język i wartka akcja sprawia, że ani się obejrzysz, a książka będzie skończona. Prawdopodobnie w jeden wieczór.
Historia sama w sobie jest bardzo ciekawa. Czytelnik stopniowo domyśla się prawdy, a mimo to pojawia się zaskakujący i niespodziewany plot twist - no i jest nawet spore BOOM.
Muszę jednak napomknąć, że co do niektórych bohaterskich dokonań Lumikki mam trochę wątpliwości. Nawet fikcja literacka powinna być nieco bardziej prawdopodobna. Ale uznam, że dziewczyna ma naprawdę duże i wyjątkowe zdolności oraz niesamowicie ogromne szczęście.
Plusem jest jednak naprawdę satysfakcjonująco rozwinięty wątek miłosny z osobą transseksualną. Nie spotkałam się z czymś podobnym nigdy wcześniej, ale z chęcią przeczytałabym coś podobnego.
,,Białe jak śnieg" mogę spokojnie ocenić jako dobra, wciągająca książka, która nie przytłoczy akcją, ale w żadnym wypadku nie pozwoli się nudzić. Muszę także wspomnieć o tym pięknym wydaniu całej trylogii, oraz o cieszącej oko spójności. Warto mieć takie trio na swojej półce.