Biała jak mleko, czerwona jak krew recenzja

Na pierwszy rzut oka jest to historia jakich wiele. Leo zakochuje się po raz pierwszy i robi wszystko dla tej miłości. Leo jest młodym chłopakiem, który nie boi się wyrazić swojego zdania. Wszystko co go otacza porównuje do kolorów. Miłość jest czerwona a czerwony to jego ulubiony kolor. Najgorsza jest biel. Jeżeli coś jest białe to znaczy, że jest smutne i puste.

Historia stworzona przez włoskiego pisarza jest niezwykle poruszająca. Ukazuje ona świat widziany okiem zakochanego nastolatka, który teoretycznie dla swojej miłości jest gotowy poświęcić wszystko, a jednak w kluczowym momencie nie zdaje sprawdzianu stworzonego przez życie. Ucieka od problemu! Zaczyna sam siebie nienawidzić i nie rozumie swojego zachowania. Po czasie jednak wraca, próbuje naprawić to, co zepsuł los, co zepsuł on sam i nadal kocha. Kocha taką miłością, którą każdy chciałby otrzymać. A jednak coś jest nie tak i dopiero jego ukochana Beatrice uświadamia mu, kiedy tak naprawdę świecą mu się oczy!

Pomimo faktu, że to Leo jest tutaj zarówno głównym bohaterem jak i narratorem, inne postaci odgrywają równie ważną rolę. Jego przyjaciółka, z którą jest tak blisko jak z siostrą, ksiądz a nawet nauczyciel filozofii - tzw. Naiwniak. Każda z tych postaci jest inna, każda wnosi inne wartości zarówno do naszego życia jak i życia Leo.

Tej historii na pewno nigdy nie zapomnę, po prostu się nie da! Nie raz i nie dwa z wielką przyjemnością będę do niej wracać. Nie bez powodu podczas czytania płynęły mi łzy po policzkach i ludzie w autobusie dziwnie się na mnie patrzyli ;) Cieszę się, że skusiłam się na tę pozycję i wypożyczyłam ją z biblioteki, bo zapewniła mi fantastyczne chwile i uświadomiła wiele ważnych rzeczy. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś co go poruszy i każdy wyniesie z niej coś dla siebie.