Bez pożegnania recenzja

"Bez pożegnania" jest jedną z wielu powieści, które napisała Agnieszka Lingas-Łoniewska. Ja poznałam Autorkę przypadkiem, sięgając po książkę "Randka z Hugo Bosym" już jakiś czas temu. Była to lekka komedia romantyczna, przy której można było się pośmiać. W przypadku "Bez pożegnania" mimo tego, że jest to po pierwsze drugi tom, a po drugie nieco cięższy klimat, to jest to historia pozytywna, wręcz podnosząca na duchu, ale jednak dająca do myślenia.

O czym właściwie jest opowieść, którą Autorka umieściła w tej pięknej okładce?
Zobaczcie opis:

"Agnieszka Lingas-Łoniewska nie bez powodu nazywana jest dilerką emocji. Tym razem autorka przedstawia trudną rzeczywistość żołnierzy z PTSD i ich rodzin. To świat, w którym jedyną nadzieją jest miłość.

Kontynuacja bestsellerowego Bez przebaczenia podbije Wasze serca i wzruszy Was do łez.

Jacek Krall śni o wojnie. Chyba że akurat desperacko robi wszystko, by stracić świadomość, nim nadejdą koszmary. Gdy przenosi się do Orzysza, pod skrzydła pułkownika Piotra Sadowskiego, znajduje się na skraju wyczerpania. Silny zespół stresu pourazowego i wyrzuty sumienia związane z tragicznie zakończoną misją wojskową sprawiły, że doszedł do ściany. Wreszcie decyduje się poprosić o pomoc.

Weronika Szuwarska poniosła największą z możliwych strat. By zapomnieć o przeszłości, poświęca się pracy terapeutki. Gdy w jej gabinecie pojawia się przystojny, tajemniczy żołnierz, na którego od pewnego czasu stale się natyka, serce pani psycholog wreszcie się budzi. To nie będzie standardowa terapia. A na pewno najtrudniejsza w jej karierze. I najważniejsza.

Tymczasem Piotr Sadowski i jego żona Paulina muszą stawić czoła rodzinnym problemom. A także przeszłości, która nie daje o sobie zapomnieć. Gdy dawny wróg wyjdzie na wolność, ich życie znajdzie się w niebezpieczeństwie, a losy obu par splotą się nierozerwalnie.
I choć miłość to potężna siła, tym razem jej zwycięstwo zawiśnie na włosku."

Wracamy do bohaterów z poprzedniej części, czyli Pauliny i Piotra, ale są oni tutaj postaciami drugoplanowymi. Ważniejsi tym razem są Jacek i Weronika. Każde z nich zmaga się z własnymi problemami, demonami i przypadkiem się spotykają. Jedno i drugie wręcz rzuca się w wir tej relacji, ale co właściwie z tego wyjdzie? Tego Wam nie zdradzę...

Paulina i Piotr natomiast mają swoje problemy, ale ich losy splatają się właśnie z Jackiem i Weroniką. Stają się przyjaciółmi. Co wstrząśnie tą czwórką i jakie cuda przygotowała dla nich Autorka? Powiem Wam, że niesamowite.
I nic więcej Wam nie zdradzę. Musicie sami sięgnąć po tę książkę, poznać bohaterów, zobaczyć z jakimi problemami się zmagają i czy uda im się odnaleźć szczęście.

Podobało mi się to, że mimo skomplikowanych relacji nie jest to płaczliwa opowiastka, a nawet czasami się uśmiechnęłam podczas czytania. Łezka też niejednemu czytelnikowi się w oku zakręci, zwłaszcza pod koniec czytania. Natomiast książkę czyta się jednym tchem, jest po prostu świetna.

Czy polecam? Jak najbardziej. Bohaterów nie da się nie polubić, a dzięki temu, że akcja jest wartka, czyta się ją szybko, lekko, choć nie zawsze sytuacje są przyjemne. Jak to z żołnierzami po przejściach... ktoś musi im pomóc zanim się zagubią we własnych psychikach.

Ode mnie 8/10 🌟
Cieszę się, że po nią sięgnęłam i teraz poluję na inne historie spod pióra Lingas-Łoniewskiej!

Wydawnictwu Burda ogromnie dziękuję za egzemplarz recenzencki!