Bez pożegnania recenzja

 Książka autorstwa Mia Sheridan pt. ''Bez pożegnania'' to w sumie powieść, która opowiada o przyjaźni, miłości, która bywa bliska, a chwilowo jest odległa. 
 
 Preston, Cole są braćmi bliźniakami i zaprzyjaźniają się Lią, córką imigrantki z Meksyku. Pomiędzy braćmi trwa rywalizacja o uczucie Lii. 
 
 W tej oto powieści pojawią się tutaj uczucia przepełnione bólem, żalem, tęsknotą za czymś, co właściwie ucieka bohaterom bardzo szybko, a w tym czas. Oni są dla siebie obcy, ale zawsze pozostaje lekki niedosyt tego, co wydarzyło się, gdy główni bohaterowie dorastali do prawdziwego uczucia. 
 
 Książka ta składa się z 25 rozdziałów, które zostały przedstawione barwnym i zrozumiałym językiem, w którym poznajemy z osobna życie Lii i Prestona. 
 
 Dla mnie było na początku zastanawiające czy ta historia będzie miała wytłumaczenie i zrozumienie postępowania Lii, która zniknęła tak bez słowa i liczy, że Preston tak od razu jej wybaczy. 
 
 Rozłąka bardzo boli. Miłość zraniona czyni człowieka bardziej nieszczęśliwym i trudno jest się odnaleźć w świecie do prawdziwego szczęścia, które się budowało dotychczas. 
 
 Krokiem podstawowym do sprawienia ponownej radości jest próba pokonywania własnych słabości negatywnych, a w tym cierpliwości, licząc i mając po cichu nadzieje, że los da szansę ponowić uczucie lub pozwolić mu odejść.
 
 Moje pierwsze spotkanie z autorką uważam za udane, gdyż poruszyła trudną w niej tematykę.
 
 Podkreśla ona ogromną rolę, jaką stanowią dla niej osoby, które pomagają jej tworzyć zespół, przy którym powstaje książka oraz opinie blogerów literackich i Czytelników. 
 
 Podoba mi się ogólne podejście autorki do bohaterów, gdyż są oni od siebie bardzo różni, ale czy mają na tyle serca, by otworzyć je na nowo o tym warto, przekonać czytając tę książkę.