Sekretne życie zwierząt recenzja

Moja przygoda z twórczością autora zaczęła się od "Sekretnego życia kotów" i byłam pod ogromnym wrażeniem. Z tego powodu zdecydowałam się na wcześniej wydaną publikację. "Sekretne życie zwierząt" jest wypełnione po przysłowiowe brzegi ciekawostkami i anegdotami. Przy tej książce po prostu nie da się nudzić. Jak się okazało w trakcie lektury, nie obeszło się bez pikantnych szczegółów, ale i takich momentów, że nie mogłam powstrzymać śmiechu. W moim przypadku wyglądało to tak, że ciągle zapisywałam jakieś interesujące fragmenty, by móc później zgłębić temat. Myślę, że ta książka mogłaby nawet nosić tytuł "Nie tylko seksualne życie zwierząt". Niefortunnie się złożyło, że mój niespełna czterolatek domagał się, by mu czytać po fragmencie przed zaśnięciem - w końcu to książka o zwierzątkach - więc poznał parę tajemnic...

Trochę mi przeszkadzało, że autor wracał po kilka razy do niektórych zwierząt (np. wilków, pająków, goryli), co w zasadzie wynikało z podziału treści na rozdziały typu "Macho w zwierzęcej skórze", "Kobiety rządzą", "Wierność i skoki w bok" itp., ale chyba wcześniej przeczytana pozycja o kotach sprawiła, że oczekiwałam uporządkowania pod względem gatunków.

Andrzej Kruszewicz (dyrektor warszawskiego zoo) niewątpliwie mnóstwo czasu poświęcił na obserwowaniu swoich podopiecznych, ale zdecydowanie nie zadbał o "prywatność" tych zwierząt (okazało się, że dyskrecja nie jest jego mocną stroną!). Zdradził sekret bonobo, sprawił, że na światło dzienne wyszła wstydliwa tajemnica pająków (bywają oszustami matrymonialnymi!). No dobra, wątki nieseksualne też wystąpiły - dowiedziałam się m.in. o tym, że samica sidlisza piwnicznego wabi swoje potomstwo do siebie i pozwala się pożreć żywcem(!), albo że młode kangurzątko przychodzące na świat ma ok. 25mm (moja córka - starsze dziecko - nie chciała uwierzyć jak jej o tym powiedziałam i musiała zweryfikować informację). Przeczytałam również o tym, jakie znaczenie dla alpak ma zapach, a także czym jest takin i nahur (może i wstyd się przyznać, ale nie znałam ich). A jak dojdziecie do historii nosorożca Kuby to koniecznie dajcie znać w komentarzu jak Wam się podobała jego historia z młodzieńczych lat ;)