Kult recenzja

Bardzo ciężko mi ocenić tę książkę. Bo było tak, że mi się podobała i nie podobała zarazem, jednocześnie było w niej coś takiego, co przyciągało jak magnes, kazało czytać dalej chociaż czasami nie była to lektura przyjemna. Niby zwyczajna opowieść o zwyczajnych ludziach w czasach Polski Ludowej, przywołująca wiele wspomnień, a jednak nie tak do końca zwyczajna. I uwierzcie mi, nie umiem nawet wyartykułować co mi się w niej podobało, a co nie. Sfabularyzowana wersja oławskich objawień - zainteresowani mogą sobie o nich poczytać w internecie, na pewno wzbudza emocje. We mnie najczęściej wzbudzała złość - złość na postępowanie księży (to się do tej pory nie zmieniło), złość na Zbyszka, nawet złość na Heńka, prostodusznego, łatwowiernego, naiwnego człowieczka, któremu na działce ukazała się Matka Boska i miejsce to stało się obiektem kultu. Złość na władze miasta, które potrafiły upodlić każdego człowieka, złość na fałszywych przyjaciół, itd. Tak więc nie mogę zarzucić tej książce braku emocji, chciałabym jednak, żeby choć część z nich była pozytywna, tak dla równowagi.
Ponieważ muszę ocenić w kategorii gwiazdek, robię to ale z niechęcią, co nie znaczy, że jej nie polecam. Każdy powinien wyrobić sobie własną opinię.