Będziesz tego żałować recenzja

Jest to druga książka Sinickiej, która jakoś mnie nie porwała. W tej powieści wyczuwalna jest świeżość jeśli chodzi o twórczość Autorki. Jest to oryginalna historia, ale bohaterka jest totalnie nie moja i właśnie ona zaważyła na całym odbiorze tej powieści. Książka wciąga od pierwszej linijki, czułam się jakbym czytała coś na wzór seksmisji, jakiegoś futurystycznego tworu.

Iga postanawia rozstać się z chłopakiem. Zaraz po rozstaniu zaczynają się dziać przerażające rzeczy w jej życiu. Jej przyjaciółka zostaje napadnięta, ją samą ktoś prześladuje. Nie czuje się bezpiecznie w swoim domu wobec czego postanawia przeprowadzić się do tajemniczego Osiedla Marzeń. Tam zaczyna czuć się bezpiecznie. Wchodzi całą sobą w osiedlowe życie, zaczyna spotykać się z pewnym mieszkańcem. Jednak krok po kroku odbierana jest jej wolność, stale wyczuwa, że coś jest nie tak z Osiedlem Marzeń. Ponadto nie wiadomo komu ma ufać. Ze swoimi problemami jest sama ze sobą. Czy bezpieczne Osiedle jest jej azylem czy więzieniem, w którym ktoś stara się odbierać mieszkańcom wolność?

Ta powieść jest naprawdę bardzo oryginalna. Czytało się ją dobrze, jednak główna bohaterka totalnie mnie denerwowała. Strach o własne życie totalnie ją zamknął w swoich objęciach. Kobieta żyła bez jakiejkolwiek nadziei, co mocno mnie zirytowało. Nie było w niej woli walki, poddała się strachowi, a co za tym idzie również obowiązującym na Osiedlu nakazom i zakazom. Przez nałożone na oczy czarne klepki nie widziała, że ten, który sieje w niej strach jest blisko niej. Pomysł na fabułę jest genialny. Ale niestety bardzo szybko doszłam do rozwiązania zagadki. Sinicka zazwyczaj słynęła z tego, że przez całą powieść potrafiła mamić swoją wymyśloną intrygą. Tym razem u mnie tak nie było. Do tego bardzo szybko rozgryzłam zakończenie powieści. Domyśliłam się go. Nie było tutaj tego zaskoczenia, do którego już się przyzwyczaiłam. Nie potrafiłam wczuć się w atmosferę powieści. Przeczytałam ją od początku do końca bez wypieków na twarzy, które do tej pory towarzyszyły mi podczas czytania książek Sinickiej. Doprawdy, było to dziwne uczucie. Nie mniej będę chciała przeczytać kolejne części tego cyklu. Mam nadzieję, że kolejne książki dla mnie będą zdecydowanie lepsze.