Będę milczeć recenzja

W każdej chwili jesteśmy w jakimś miejscu swojej drogi. Tego co było nie można zmienić, ale to co przed nami jest otwarte. Wolne i czyste. Najistotniejsza jest jednak teraźniejszość. To klucz do widzenia przyszłości i jej kierunek. Cierpimy z powodu zmory rozpamiętywania i życia wstecz. Tkwimy w pułapce negatywnych myśli i uczuć, które nas przytłaczają i zakłócają funkcjonowanie i dobrostan. Martwimy się o rzeczy fundamentalne. Epidemia ponurych myśli i rozpamiętywanie przeszłości, która nas dogania. Wspominamy miejsca, zdarzenia. Myślimy o ludziach, rodzinie. Kiedy przeszłość jest bolesna, cierpimy. Zadręczamy się. Trzeba mocno zawalczyć o szczęśliwe życie.

Emily ma za sobą trudne dzieciństwo. Ucieka od tego każdego dnia i choć demony w głowie ciągle jej towarzyszą, liczy że w końcu odzyska upragniony spokój i odetnie się od tego co było. Niestety, dogania ją nie tylko przeszłość, ale i teraźniejszość, w którą się wplątuje.

Powieść obyczajowa z elementami kryminału i romansu porwie Was od pierwszych stron. Owiana nutą tajemnicy i niedopowiedzeń. Wkraczamy w świat Emily i Nata. Bohaterów, którzy doświadczyli wiele zła. Zranione osobowości, otulone samotnością i tęsknotą za bliskością. Przecież każdy powinien mieć wokół siebie ludzi, na których może liczyć.

Zdarzenia z przeszłości uwierają i zaburzają codzienność. Gdzie by nie uciekali zmora i tak ich dopadnie. Błędne koło życia. Ale przecież złe doświadczenia to tylko chwilowe problemy w drodze przez życie. Czy na pewno?

Piękna, a zarazem przejmująca historia o trudach życia. Trudnej przeszłości, relacji, fascynacji, rodzącym się uczuciu, utracie i życiowym zagubieniu oraz nadziei, która umiera zawsze ostatnia.
Życie ma jakiś cel, nie jesteśmy tu przypadkowo. Rodzimy się, odkrywamy świat, spotykamy ludzi i tworzymy rzeczywistość. A potem zdajemy sobie sprawę, ze kończy nam się czas.

Dziękuję @majadrozdz za ten emocjonujący czas przy lekturze. Polecam.

Życie ma jakiś cel, nie jesteśmy tu przypadkowo. Rodzimy się, odkrywamy świat, spotykamy ludzi i tworzymy rzeczywistość. A potem zdajemy sobie sprawę, ze kończy nam się czas.