Człowiek nietoperz recenzja

Z panem Hole poznałam się już w zeszłe wakacje. Od zawsze lubię serie, które liczą kilka bądź kilkanaście części. Po prostu przywiązuję się do bohaterów. Seria norweskich kryminałów wydała mi się wręcz idealna! Przecież to od nich i książek Larssona zaczęła się moja miłość do tego gatunku.
Harry Hole jest doskonałym policjantem, którego umiejętności się bardzo ceni i chętnie są wykorzystywane przez norweskie władze. Jednak, jak wiadomo, w kryminałach postać głównego komisarza nigdy nie jest idealna. Na jego przeszłość rzuca cień tragedia, która została spowodowana przez jego problemy z alkoholem. Od tej Hole walczy ze swoimi demonami i słabościami, a z tych potyczek nie zawsze wychodzi zwycięsko. „Człowiek nietoperz” rozpoczyna się od przylotu głównego bohatera do Sydney. Ma on pomóc tam w poszukiwaniach zabójcy Norweżki Inger Holter. Jego partnerem zostaje miejscowy funkcjonariusz-Aborygen Andrew Kensington. Australia jawi się Harry’emu jako dzielnice domów publicznych, nietypowych lokali oraz dewiacji seksualnych.
Ciekawe jest to, że powieść była tworzona w dość nietypowy sposób. Nesbø nie miał planu, konspektu książki – przebywał wtedy w Australii i równocześnie zbierając materiały pisał kolejne rozdziały.
Akcja nie pędzi bez opamiętania. Z początku jest to leniwa opowieść o Australii, jej zwyczajach i mieszkańcach. Wielu osobom „Człowiek nietoperz” nie przypadł do gustu. Tak jak dużo innych osób nie uważam książki za zbyt udany debiut. I że jest to dobry kryminał, ale nic więcej. Nie dajcie się jednak na to nabrać i zabierzcie Harry’ego na kolejną randkę. Na pewno nie pożałujecie czasu, który mu poświęciliście, bo z każdą kolejną częścią jest coraz lepiej!