Bastion recenzja

Przychodzę dzisiaj do was z moją najukochańsza, najlepszą, ulubioną książką. Gdy pierwszy raz trafiła w moje ręce byłam przerażona. 1165 stron pisanych drobną czcionką... A że znam zamiłowanie Kinga do dłużyzn, nie wiedziałam czego się spodziewać. Z początku szło ciężko. Wiele wątków, wiele osób, praktycznie każdy rozdział przedstawia nam nowego bohatera. Jednak nie bójcie, wszystko pięknie łączy się w całość, nie ma chaosu, nie ma bylejakości  I och, kochani... Ten klimat, ta historia. Jak mnie ta książka pochłonęła. Uwielbiam post apo, uwielbiam książki w których przedstawiona jest wizja końca świata, kiedy autor opisuje nam do czego zdolni są ludzie w obliczu największego zagrożenia. Zawsze wtedy wyobrażam sobie jak ja bym się zachowała, gdybym musiała walczyć o swoje życie, o przetrwanie na świecie. W dodatku jest mocno na czasie, jeśli chodzi o wszelkie choroby i epidemie. Polecam wam tą książkę. Nie bójcie się rozmiarów, jak już was wciągnie, zapomnicie o objętości. Wydawało mi się, że bede ja czytać i czytać, a tak naprawdę nawet nie zauważyłam kiedy ją skończyłam, mam ochotę znów po nią sięgnąć i pewnie niedługo to uczynię 🙂 Miłośnikom polecam również film na podstawie powieści. 
__________________________________
Supernowoczesna broń biologiczna przynosi całkowitą zagładę. Bez wybuchów, bez terrorystycznych ataków, bez zapowiedzi - ludzkość umiera. Zaczyna się niewinnie, od zwykłego przeziębienia. Ktoś kichnął, ktoś umarł i nagle Ziemia stała się masowym grobem.
Nieliczni, którzy przetrwali, zagubieni w nowym postapokaliptycznym świecie, zaczynają śnić. Wizje wskazują im drogę, zwiastują pojawienie się Wysłanników Dobra i Zła. Każdy musi dokonać wyboru, a kiedy to nastąpi, podążyć obraną ścieżką. Podzielona ludzkość formuje dwa obozy i wyrusza, by zbudować lub zniszczyć nową rzeczywistość. Epidemia obudziła w ludziach wszystko, co najgorsze, do głosu doszły najniższe, najbardziej prymitywne instynkty. Jednak wciąż jeszcze są tacy, którzy wierzą w miłość, dobroć i braterstwo.