Północ w Everwood recenzja

"Północ w Ever­wo­od" opowiada historię Marietty, młodej dziewczyny, która od lat marzy, by zostać primabaleriną. Niestety jej plany idą w łeb, ponieważ rodzina liczy na to, że poślubi ona wybranego przez nich mężczyznę. Wszystko zmienia się w momencie, gdy poznaje ona tajemniczego dr Drosselmeiera, którego scenografia przenosi ją w śnieżny świat Everwood.

Inspiracja "Dziadkiem do orzechów" E.T.A. Hoffmana jest wyczuwalna w każdym aspekcie książki Kuzniar. Magiczna, powolna i bogata w opisy historia, zachwyci niejedną osobę. Mnie niestety nie zachwyciła tak, jak myślałam. Niemniej jednak słuchanie jej było wspaniałym doświadczeniem. Nie raz zatrzymywałam się żeby móc wyobrazić sobie każdy szczegół tego świata. Największą zaletą Everwood jest bez wątpienia taniec. Balet odgrywa tu ogromną rolę, a każda wzmianka o figurach, strojach czy poświęceniach wywoływała we mnie masę emocji. Nie wiem czy wiecie, ale balet jest czymś, o czym marzyłam. Chciałam kiedyś zatańczyć tak, jak Marietta w tej opowieści. Może nie chciałabym czuć tego bólu, który wywoływał w niej smutek, ale tą radość z wykonania każdego tanecznego układu. Co ciekawe, na końcu książki znajduje się "słowniczek terminów baletowych", dzięki którym lektura tej książki może upłynąć w większym zrozumieniu. Marietta jest bohaterką, którą można polubić, chociaż jej wybory nie zawsze są odpowiednie. Nie poczułam do niej dużej sympatii, jednak potrafiłam ją zrozumieć. W dalszych aktach (tak się dzieli książka), poznajemy bezwzględnego króla oraz Legata - królewskiego kapitana, obiekt wes­tchnie­ń głównej bohaterki. Ich relacja z początku była ciekawa, jednak jeden z końcowych momentów nieco zmienił moją sympatię względem tej dwójki.

"Północ w Ever­wo­od" jest historią idealną na zimowo-świąteczny czas. Potrafi oczarować i sprawić, że poczujemy się jak w prawdziwej bajce. Ja pokochałam jej klimat w każdym calu.

Chcecie zatańczyć? Przeczytajcie koniecznie!