Była sobie rzeka recenzja

„Całe życie było wielką tajemnicą, jeśli tylko zajrzało się odrobinę pod powierzchnię, a przyczyny i skutki nader często dryfowały z dala od siebie. Tak więc w świetle tych wszystkich zdumiewających zjawisk historia dziewczynki, która umarła i ożyła, przynosiła mu pociechę, ponieważ świadczyła dobitnie, że życie jest rzeczą niewytłumaczalną i nie ma sensu próbować go zrozumieć”.

„Była sobie rzeka” to piękna opowieść, baśniowa. Tajemnicza, czasem delikatna a czasem szorstka. Pozytywnych postaci jest zdecydowana większość, ale i czarne charaktery nadają bieg wydarzeniom. Fabuła opowiada o ich losach a wszystkie spaja milcząca dziewczynka, uratowana przez fotografa. Mała, choć uznana za martwą, cudem powraca do życia. Wielu chce uznać ją za swoją. Za zaginiona córkę, wnuczkę, siostrę. Każdy, kto stracił bliską osobę próbuje udowodnić, że to właśnie on jest prawowitym opiekunem dziewczynki. Są też i tacy, którzy na tym nieprawdopodobnym wydarzeniu chcą coś ugrać dla siebie, za nic mając uczucia innych. Dziecko jednak nic nie mówi, nie płacze a jedynie tęskno spogląda na rzekę. Jedną z niewielu bezstronnych obserwatorów jest pielęgniarka Rita, która swoim opanowaniem i wiedzą stara się logicznie wyjaśnić tajemnicę. Dlaczego ta postać kojarzy mi się ze Świętą Ritą? ... To nie jest tylko kwestia imienia... myślę, że jest w tym także jakaś metafizyka ... Ta prosta historia jest jednocześnie niezwykła a autorka roztacza przed czytelnikami coraz nowe wątki, które być może doprowadzą do wyjaśnienia zagadki a może sekret na zawsze postanie nieujawniony i tylko nieliczni zdołają pojąć całe to misterium. Poza głównym wątkiem, książka opowiada także o zwykłych ludziach, o ich oczekiwaniach, stratach, miłościach, pogodzeniu ze sobą - jednym słowem o życiu. Każdy z nas odnajdzie tu cząstkę własnego świata. Dobrze zanurzyć się w Tamizie z powieści, ale jak pisze autorka każdy ma swoją własną rzekę, która na niego czeka. Rzekę, która niesie nam niespodziewane wydarzenia, niekoniecznie dobre. To jednak będziemy mogli ocenić dopiero z perspektywy czasu. Tak jak mieszkańcy Radcot.