Spotkanie recenzja

Uwielbiam powieści z kościołem rzymskim w tle, w każdej książce od czasu szokującej pozycji Dana Browna, jaka powstała, jest odrobina prawdy w fabule i otoczonej przygodą plotce. Co ciekawe od wielu lat kościół rzymski nie ma już monopolu nie tylko na prawdę, ale i na ochronę dobrego imienia, co wykorzystuje coraz szersze grono Pisarzy. O ile jeszcze parę lat temu katolicyzm walczył z dziełami Browna, czy Pani J.K. Rowlling dziś nie przejmuje się, tym, że staje się bohaterem często negatywnym wielu publikacji, od powieści począwszy, na dokumencie skończywszy.

Na rynku wydawniczym ukazała się nie dawno pozycja Pani Agnieszki Ptak Spotkanie, która obraca się właśnie w kręgach tajemnic watykańskich, prawdach i nieprawdach o objawieniach maryjnych, niedomówieniach i plotkach wokół kościoła rzymskiego. Przyznam, że bardzo chciałam tę powieść, przeczytać, nie chodziło o sam gatunek, ale o wątek oraz akcję, jaka się w niej dzieje. Muszę przyznać ze zręcznie napisana, dogania Pana Browna, szkoda tylko, że nie jest bardziej rozbudowana.

Christopher postanawia popełnić samobójstwo, nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że mężczyzna jest księdzem, a kościół uważa samobójców za śmiertelnych grzeszników. Czy nasz bohater faktycznie nie żyje? A może, jest to zręczne oszustwo mające wyższy cel? Tego próbuje dowiedzieć się brat bliźniak Christophera, stąpając po kruchym lodzie i podążając za być może fałszywymi tropami. Co do całej sytuacji ma Tajemnica fatimska, oraz objawienia w La Salette? Jak oba wydarzenia wpłyną na losy świata, oraz czy zbiegi okoliczności i nieoczekiwane zwroty akcji wstrząsną instytucją kościelną? Doczytajcie sami.

Intryga miesza się z tajemnicą, prawda przeplata się z plotką i fikcją, napięcie, dramatyzm sytuacji, zwroty akcji i zakończenie, które jest warte przeczytania, tak pokrótce można opisać tę pozycję. Jak już pisałam wyżej, żałuję, że książka jest tak mało rozbudowana i krótka, można było wiele wątków pociągnąć i oddać w ręce czytelnika prawdziwą kryminalną przygodę. Nie zmienia, to jednak fakty, że powieść czyta się jednym tchem i czeka na, to co będzie dalej. Podobałam mi się bardzo, ja w ogóle lubię wątki około kościelne, z reguły są ciekawe i zawierają ziarnko prawdy w tekście, tym bardziej czyta się to z zapartym tchem i oczekuje się więcej. Spójrzcie na okładkę… Już ona sama przyciąga wzrok i powoduje, że obraca się książkę, aby przeczytać, o czym jest.

Cóż tu dużo mówić, liczę na to, że Pani Ptak stworzy kolejną równie fascynującą publikację, tym razem sprawiając ucztę odbiorcy objętością pozycji. Wszystkim fanom Dana Browna, Umberto Eco, czy Arthura Conana Doyle’a polecam bez dwóch zdań. Jestem przekonana, że będziecie się świetnie bawić.